Dobra praktyka w stosowaniu antybiotyków jest nie tylko odpowiedzialnym postępowaniem w myśl zasad One Health, ale również może skutkować osiągnięciem lepszych wyników leczenia pacjentów.

Antybiotykooporność jest problemem, z którym borykają się praktycznie wszyscy lekarze weterynarii. Często mają oni do czynienia z zakażeniami wywołanymi przez bakterie, takie jak oporne na metycylinę gatunki Staphylococcus i Enterobacteriaceae wytwarzające ß-laktamazy o rozszerzonym zakresie działania. Co więcej, jedno z najpilniejszych zagrożeń dla zdrowia publicznego związanych z opornością na antybiotyki – Enterobacteriaceae oporne na karbapenemy – pojawia się również w medycynie zwierząt towarzyszących, co udowodniono w badaniach obserwacyjnych dotyczących oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe i w pojedynczych przypadkach u hospitalizowanych pacjentów.^1-4

Sprawę jeszcze bardziej komplikuje fakt, że wiele opornych patogenów w medycynie zwierząt towarzyszących ma potencjał zoonotyczny. Z tego względu oporność na antybiotyki i zarządzanie ich stosowaniem są przedmiotem dużej troski w inicjatywie One Health. W medycynie człowieka szacuje się, że w 30% przypadków antybiotykoterapii leki te są albo niepotrzebne, albo niewłaściwie dobrane.⁵ Mimo że dokładne dane statystyczne dotyczące leczenia zwierząt towarzyszących nie są dostępne, sugeruje się, że wskaźniki niepotrzebnego lub niewłaściwego stosowania antybiotyków w leczeniu zwierząt towarzyszących są podobne.⁶

Nie można oczekiwać, że jedna strategia postępowania pozwoli zapobiec wszelkiej oporności na antybiotyki. Zarządzanie antybiotykami to jednak systematyczny proces, w którym wszyscy lekarze mogą uczestniczyć, by walczyć z lekoopornością i zwiększyć prawdopodobieństwo sukcesów w leczeniu pacjentów. Amerykańskie Stowarzyszenie Lekarzy Weterynarii definiuje zarządzanie środkami przeciwdrobnoustrojowymi jako „działania podejmowane przez indywidualnych lekarzy weterynarii i przez całą grupę zawodową w celu zachowania skuteczności i dostępności leków przeciwdrobnoustrojowych poprzez sumienny nadzór i odpowiedzialne podejmowanie decyzji medycznych, przy jednoczesnej ochronie zdrowia zwierząt, zdrowia publicznego i środowiska”.⁷ Celem tego artykułu jest dostarczenie lekarzom weterynarii narzędzi, które pomogą w zwiększeniu kontroli nad antybiotykami w codziennej praktyce, a w konsekwencji spowodują poprawę wyników leczenia pacjentów.

Bakterie komensalne

Głównym elementem zarządzania antybiotykoterapią jest rozważenie występowania zakażenia związanego z namnożeniem się bakterii komensalnych. Do najczęstszych izolatów bakteryjnych przesyłanych do weterynaryjnych laboratoriów diagnostycznych w celu ...