W realiach medycyny społecznej proponowany plan leczenia powinien być prosty, a zarazem skuteczny, tak by stanowił jak najmniejsze obciążenie dla opiekuna zwierzęcia.

W medycynie weterynaryjnej leczenie chorób skóry musi uwzględniać wykorzystanie metod popartych dowodami naukowymi, realne możliwości stosowania się właściciela zwierzęcia do zaleceń lekarskich, indywidualną tolerancję i reakcje pacjenta na leki oraz strategię odpowiedzialnego zarządzania lekami przeciwdrobnoustrojowymi. Opracowanie planów leczenia z przestrzeganiem powyższych zasad może być szczególnie trudne w przypadku lekarzy weterynarii praktykujących w warunkach medycyny społecznej, kiedy postępowanie wielokrotnie musi opierać się jedynie na rozpoznaniu wstępnym, a właściciele zwierząt nie zawsze są w stanie zapewnić odpowiednią opiekę swoim czworonogom. W takich okolicznościach ważne jest wdrażanie wysoce skutecznych, a zarazem opłacalnych finansowo sposobów leczenia, przy jednoczesnym promowaniu prawidłowego zarządzania lekami przeciwdrobnoustrojowymi. Niniejszy artykuł pokrótce przedstawia zalecenia terapeutyczne dotyczące chorób ektopasożytniczych, zakażeń skóry na tle drożdżaków z rodzaju Malassezia, dermatofitozy oraz chorób alergicznych u psów i kotów, ze szczególnym uwzględnieniem uwarunkowań charakterystycznych dla medycyny społecznej.

Ektopasożyty

Leki zwalczające pasożyty zewnętrzne różnią się zakresem działania oraz skutecznością, co utrudnia lekarzowi wybór uniwersalnego preparatu, który okazałby się najlepszy dla wszystkich pacjentów. W tabeli 1 przedstawiono najczęściej używane klasy leków przeciwektopasożytniczych. W realiach medycyny społecznej, decydując się na określony produkt, należy uwzględnić jego koszty, łatwość stosowania, czas działania oraz skuteczność. Preparaty zawierające izoksazoliny odznaczają się szerokim marginesem bezpieczeństwa i dużą skutecznością, co sprawia, że można je zastosować w formie próby terapeutycznej w przypadku wielu pasożytów zewnętrznych, w tym nużeńców i świerzbowców. Jeżeli u konkretnego zwierzęcia podejrzewa się wyłącznie infestację pchłami, możliwy jest wybór tańszego leku, o bardziej ograniczonym zakresie działania. Niekiedy można posłużyć się preparatami złożonymi, przeznaczonymi do zwalczania nicieni sercowych i pasożytów jelitowych. Leków o przedłużonym działaniu (mimo że ich koszt w przeliczeniu na dawkę jest wyższy), właściciel zwierzęcia nie musi podawać samodzielnie w domu, co w efekcie wpływa korzystnie na stopień przestrzegania zaleceń lekarskich oraz obniża sumaryczne koszty leczenia, ograniczając czas spędzany w lecznicy oraz liczbę zaostrzeń choroby wynikających z niedostatecznego kontrolowania stanu pacjenta. Opisane korzyści należy zestawić z kosztem, jaki trzeba ponieść wyjściowo.