21/03/2018
W przypadku chorób dziedzicznych, które nie wiążą się z nieprawidłowościami budowy, zastosowanie testów DNA w połączeniu z ciągłym wykonywaniem rutynowych badań oczu stanowi najskuteczniejszy sposób eliminowania choroby. Należy pamiętać, że u każdej rasy obecnie wolnej od choroby istnieje ryzyko rozwoju dziedzicznych chorób narządu wzroku, a świadomość rozwijania się choroby można uzyskać przede wszystkim dzięki danym z rutynowego badania oczu. Dobrowolne uczestnictwo w takich badaniach zwiększy się dzięki wzajemnemu zachęcaniu przez zaprzyjaźnionych hodowców, stowarzyszenia miłośników ras i związki kynologiczne.
Ustanawianie przepisów przez kluby kynologiczne i stowarzyszenia rasowe powinno zawsze być możliwe, choć niektórzy mogą odbierać to jako niczym nieuzasadnione dodatkowe wymagania. Jednak testy DNA pozwalają na dokładną ocenę genotypu, a ciągłe stosowanie rutynowych badań oftalmoskopowych pozwala przewidzieć wystąpienie nowych chorób. Odpowiedzialność za zwalczanie choroby musi być ściśle przypisana do konkretnych osób lub instytucji, a błędy rozpoznawane, a nie ukrywane. To prawda, że psy potrafią radzić sobie z niepełnosprawnością lub dyskomfortem, ale czy powinny, jeśli jest inne wyjście? Niewidomy pies często uczy się żyć z chorobą, ale żadne zwierzę nie powinno być skazywane na funkcjonowanie w świecie ślepoty i(lub) bólu czy dyskomfortu już w momencie poczęcia, w wyniku działań, które prowadzą do przedkładania innych względów ponad jego zdrowie i dobrostan.
■
Artykuł opublikowany dzięki uprzejmości wydawcy „The European Journal of Companion Animal Practice” (oficjalne pismo FECAVA), vol. 23 (3), Autumn 2013, http://www.fecava.org/ejcap
Redakcja dziękuje lek. wet. Jackowi Garncarzowi za pomoc merytoryczną przy redagowaniu artykułu.
Tłumaczenie: dr hab. Michał Jank
Ryc. – Autor
