- poszerzenie szpary stawu piszczelowo-skokowego
- ubytek cienia na bloczku przyśrodkowym kości skokowej
- spłaszczenie bloczka kości piętowej
- pojawianie się myszy stawowych i rozwój wtórnych zmian zwyrodnieniowych.
Przedwczesne skostnienie chrząstek wzrostowych
Przyczyną opisywanych zaburzeń jest uraz i(lub) osteochondroza. Najczęstszą lokalizacją zmian jest dalsza chrząstka przynasadowa kości łokciowej. Przedwczesne zamknięcie tej chrząstki powoduje zahamowanie wzrostu kości łokciowej, podczas gdy kość promieniowa kontynuuje wzrastanie. Ponieważ obie kości są połączone więzadłem, niemożliwe staje się wydłużanie kości promieniowej, która ulega wygięciu – stąd nazwa zespół krótkiej kości łokciowej i zespół wygiętej kości promieniowej (zespół radius curvus) (ryc. 8 i 9). Objawy radiologiczne obejmują:
- brak przejaśnienia między przynasadą dalszą a nasadą kości łokciowej, odpowiadającego chrząstce wzrostowej
- wygięcie w różnym stopniu kości promieniowej w kierunku doczaszkowym i przyśrodkowym
- możliwe nadwichnięcie stawu łokciowego z bocznym wygięciem obwodowego odcinka kończyny
- możliwą deformację nadgarstka
- cechy choroby zwyrodnieniowej stawu łokciowego i nadgarstkowego w nasilonych przypadkach.
Do przedwczesnego zamknięcia chrząstek wzrostowych może dojść także w bliższej i dalszej przynasadzie kości promieniowej. Jeżeli proces dotyczy nasady bliższej, to dochodzi do skrócenia kości promieniowej, a kość łokciowa ulega doogonowemu wygięciu. Szpary stawów ramienno-promieniowego i promieniowo-nadgarstkowego ulegają poszerzeniu i następnie nadwichnięciu.
