16/03/2018
U części pacjentów z nużycą uogólnioną obserwuje się występowanie objawów ogólnych, nierzadko tak nasilonych, że choroba może stać się prawdziwym dermatologicznym „nagłym przypadkiem” i wymagać natychmiastowej interwencji. Objawy te są zazwyczaj wynikiem zaawansowanych wtórnych zakażeń. Może pojawiać się powiększenie węzłów chłonnych, gorączka, odwodnienie i zaburzenia elektrolitowe, a nawet posocznica zakończona śmiercią. Dodatkowo w przewlekłych postaciach nużycy jako powikłanie długotrwałej stymulacji antygenowej może wystąpić kłębuszkowe zapalenie nerek (2).
W diagnostyce różnicowej miejscowej postaci nużycy powinno się brać pod uwagę dermatofitozę, urazy, trądzik psów oraz – w przypadku owczarków collie – zapalenie skórno-mięśniowe. Uogólnioną postać choroby przebiegającą z wieloogniskowymi wyłysieniami o zapalnym charakterze należy różnicować z ropnym zapaleniem skóry i zapaleniem mieszków włosowych, dermatofitozą, łojotokiem, dysplazją mieszków włosowych, zapaleniem gruczołów łojowych, łysieniem plackowatym, pęcherzycą liściastą, reakcjami polekowymi, chłoniakiem epiteliotropowym (ziarniniakiem grzybiastym) oraz dermatozą cynkozależną. W przypadku obecności czyraczności i przetok ropnych należy brać pod uwagę głębokie ropne zapalenia skóry, głębokie grzybice, młodzieńcze ropne zapalenie skóry, nokardiozę, promienicę, mykobakteriozę. W sytuacjach gdy chorobie towarzyszy silny świąd, powinno się uwzględnić reakcje nadwrażliwości, inwazje świerzbowca, chejletielozę, trombikulozę, wszawicę, bakteryjne zapalenia mieszków włosowych, malasezjozę oraz chłoniaka epiteliotropowego (9).
Podsumowując, należy przyznać, że mimo dużej częstotliwości występowania choroby i stale trwających intensywnych prac badawczych dotyczących jej etiopatogenezy, efektywnych procedur diagnostycznych i terapeutycznych, uogólniona nużyca psów często stanowi prawdziwe wyzwanie dla lekarza praktyka. Znajomość różnorodności wykwitów skórnych mogących towarzyszyć uogólnionej postaci nużycy w znacznym stopniu zwiększa szanse wczesnego ustalenia prawidłowego rozpoznania. Jest to szczególnie istotne ze względu na fakt, że skuteczność leczenia w przebiegu nużycy jest zazwyczaj odwrotnie proporcjonalna do stopnia zaawansowania procesu chorobowego. Najskuteczniejsze schematy rozpoznawania i leczenia różnych postaci nużycy psów, a także monitorowanie skuteczności terapii, zasługują na szczególną uwagę, dlatego też staną się przedmiotem drugiej części niniejszego opracowania.
