Do zwichnięcia soczewki dochodzi w wyniku pęknięcia obwódki rzęskowej i przesunięcia się soczewki z jej prawidłowego położenia. Soczewka może przemieścić się do przodu, do tyłu lub w płaszczyźnie poziomej oka. Zwichnięcie może być poprzedzone przez nadwichnięcie, które powstaje wskutek zerwania części więzadeł soczewki i częściowego przemieszczenia się soczewki (3). Wyróżnia się zwichnięcie soczewki pierwotne (dziedziczne) i wtórne. Do pierwotnego zwichnięcia może dojść pod wpływem nawet niewielkiego urazu. Natomiast przyczyną wtórnego zwichnięcia soczewki może być tępy uraz, jaskra, zapalenie błony naczyniowej (uveitis), guzy wewnątrzgałkowe czy zaćma (3).

Opis przypadku

Kot, kastrat, mieszaniec w wieku 6 lat, został przyprowadzony na konsultację okulistyczną z powodu jednostronnego rozszerzenia źrenicy i białego „nalotu” na gałce ocznej. Pacjent był uprzednio leczony okulistycznie, nie udało się jednak ustalić toku wcześniejszego postępowania. Podczas wywiadu właściciel nie był w stanie stwierdzić, kiedy pojawiły się pierwsze zmiany. Kot był zwierzęciem wychodzącym, bardzo łownym, szczepionym, sporadycznie odrobaczanym, często ulegającym urazom podczas walk z innymi kotami.

W ogólnym badaniu klinicznym stwierdzono jedynie niewielkie podwyższenie temperatury ciała do 39°C i powiększenie węzłów chłonnych kąta żuchwy oraz podkolanowych. Badanie okulistyczne wykazało nieznacznego stopnia wytrzeszcz prawej gałki ocznej, obrzęk rogówki, przekrwienie tęczówki, rozproszenie światła w przedniej komorze oka (efekt Tyndalla), brak widocznej soczewki w swym prawidłowym położeniu, ciśnienie wewnątrzgałkowe (IOP) 25 mmHg (lewe oko 15,5 mmHg), podwinięcie siatkówki i brak zdolności widzenia w chorym oku (ryc. 1). Lewe oko nie wykazywało żadnych zmian patologicznych.