Mimo że terapie komórkowe są stosowane komercyjnie w praktyce weterynaryjnej od kilku lat, wciąż niewiele wiadomo na temat realnej skuteczności tej metody. Jak dotąd badania kliniczne zostały przeprowadzone jedynie u koni z urazami ścięgien i psów z zapaleniem stawów. Niestety, mimo obiecujących wyników, prace te pozostawiają więcej pytań niż odpowiedzi. Niniejszy artykuł przybliża ogólne zagadnienia związane z komórkami macierzystymi, ze szczególnym uwzględnieniem mezenchymalnych komórek macierzystych, które są obecnie najczęściej używane w klinice. Ponadto opracowanie to przedstawia wyniki opublikowanych dotychczas prób klinicznych w udziałem terapii komórkowych u zwierząt towarzyszących, co pozwala na ocenę aktualnej wiedzy w tym temacie.

Transplantologia komórkowa staje się niezwykle rozwojową i skupiającą ogromne zainteresowanie gałęzią medycyny, również weterynaryjnej. Zjawisko regeneracji było znane od stuleci. Dopiero jednak udane przeszczepienie szpiku kostnego oraz badania nad wpływem promieniowania jonizującego na zwierzęta (1) ujawniły istnienie komórek, które odpowiadają za proces odnowy w organizmach postnatalnych. Nazwano je komórkami pnia (ang. Stem Cells – SC), choć w języku polskim częściej używa się określenia „komórki macierzyste”. To przełomowe odkrycie pociągnęło za sobą lawinę dalszych badań. Dziś wiadomo, że komórki macierzyste charakteryzują się brakiem zróżnicowania, zdolnością do proliferacji, samoodnowy (odtwarzania swej populacji) oraz przekształcania się (różnicowania) w różnego typu komórki dojrzałe (www.stemcells.nih.gov).