Dermatologia Koty

Zespół eozynofilowy kotów – rozpoznawanie oraz leczenie

29/08/2018

Chlorambucyl

Lek ten zalecany jest do stosowania w przypadkach nieskuteczności glikokortykosteroidów. Dawka wynosi od 0,1 do 0,2 mg/kg m.c. raz dziennie, a następnie (po uzyskaniu poprawy) co drugi dzień (4). Leczenie zwykle prowadzone jest przez 4-8 tygodni. Chlorambucyl może powodować działania niepożądane, takie jak wymioty, biegunka, utrata apetytu, ale również zahamowanie czynności szpiku kostnego. Lek jest też hepatotoksyczny (3). Z powodu możliwych efektów ubocznych zaleca się co dwa tygodnie badać kota hematologicznie. Jeśli po 3-4 miesiącach nie wystąpią objawy uboczne, częstotliwość badań kontrolnych można ograniczyć i wykonywać je co trzy miesiące.

Interferon omega

Interferon omega był skuteczny w pewnych przypadkach zespołu. Podawany jest podskórnie w dawce 2,5 miliona jednostek jeden lub dwa razy dziennie (4).

Wielonienasycone kwasy tłuszczowe

Gdy zespół eozynofilowy ma podłoże alergiczne, poprawę mogą przynieść kwasy tłuszczowe. Wadą metody jest długi czas oczekiwania na efekty, wynoszący około sześciu tygodni. Z tego powodu kwasy tłuszczowe przydatne są raczej do zapobiegania nawrotom niż do leczenia w okresie wystąpienia objawów. Można je połączyć z glikokortykosteroidami, a następnie po ich odstawieniu stosować jako terapię podtrzymującą, co w nielicznych przypadkach może być wystarczające (7).

Sole złota

Sole złota mogą być podawane w dawce 1 mg/kg m.c. domięśniowo w odstępach tygodniowych (11). Leczenie trwa od 6 do 12 tygodni. Następnie można zmniejszyć częstotliwość podawania i stosować lek co 2 lub 4 tygodnie. Sole złota mogą powodować poważne skutki uboczne, takie jak kłębuszkowe zapalenie nerek, zahamowanie czynności szpiku kostnego, trombocytopenia. Z tego powodu nie należy stosować ich jako środka pierwszego rzutu.

Progestageny

Jest to dość stara metoda leczenia omawianego zespołu. Stosuje się m.in. octan megestrolu (8). Lek ten może powodować liczne skutki uboczne, takie jak cukrzyca, zahamowanie czynności nadnerczy, przerost gruczołu sutkowego, ropomacicze, dlatego powinien być ostatnim wyborem w przypadku nieskuteczności metod opisanych wcześniej.

Ryc. – Autorzy

PIŚMIENNICTWO

1. Bailey C.J., Tisdall P.L.C., Beatty J.A., Lingard A., Barrs V.R.: Use of bipedicle mucoperiosteal flap to treat arterial haemorrhage from palatine ulcers in three cats. Aust Vet Pract 2007, 37, 6-7.

2. Bardagi M., Fondati A., Fondevila D., Ferrer L.: Ultrastructural study of cutaneous lesions in feline eosinophilic granuloma complex. Vet Dermatol 2003, 14, 297-303.

3. Bloom P.B.: Canine and feline eosinophilic skin diseases. Vet Clin North Am Small Anim Pract 2006, 36, 141-160, vii.

4. Buckley L., Nuttall T.: Feline eosinophilic granuloma complex(ities): some clinical clarification. J Feline Med Surg. 2012, 14, 471-81.

5. Corgozinho K.B., Souza H.J.M., Ferreira A.M.R., Pereira A.N., Souza R.C.: Hemorragia oral por lesao ulcerativa no palato duro em gatos domesticos. Clin Vet (Milano) 2007, 72, 24-26.

6. Fondati A., Fondevila D., Ferrer L.: Histopathological study of feline eosinophilic dermatoses. Vet Dermatol 2001, 12, 333-338.

7. Foster A.: Clinical approach to feline eosinophilic granuloma complex. In Pract 2003, 25, 2-10.

8. Gosselin Y., Chalifoux A., Papageorges M.: The Use of Megestrol Acetate in Some Feline Dermatological Problems. Can Vet J. 1981, 22, 382-384.

9. Griffin C.D., Kwochka K., Macdonald J.: Current Veterinary Dermatology. Mosby Year Book St. Louis 1993.

10. Gross Lee T., Ihrke P.J., Walder E.J., Affolter V.K.: Spongiotic and vesicular disease of the epidermis. Nodular and diffuse diseases of the dermis with prominent eosinophils, neutrophils, or plasma cells. W: Skin diseases of the dog and cat: clinical and histopathologic diagnosis. Vol 1. 2nd ed. Oxford: Blackwell Science, 2005.

11. Guaguère E., Prelaud P.: A practical guide to feline dermatology. Merial 1999.

12. Guaguère E., Prelaud P.: Efficacy of cyclosporin in the treatment of 12 cases of eosinophilic granuloma complex. Vet Dermatol 2000, 11, S31.

13. Lee M., Bosward K.L., Norris J.M.: Immunohistological evaluation of feline herpesvirus-1 infection in feline eosinophilic dermatoses or stomatitis. J Feline Med Surg 2010, 12, 72-79.

14. Lowe A.D., Graves T.K., Campbell K.L., Schaeffer D.J.: A pilot study comparing the diabetogenic effects of dexamethasone and prednisolone in cats. J Am Anim Hosp Assoc 2009, 45, 215-224.

15. Persico P., Roccabianca P., Corona A., Vercelli A., Cornegliani L.: Detection of feline herpes virus 1 via polymerase chain reaction and immunohistochemistry in cats with ulcerative facial dermatitis, eosinophilic granuloma complex reaction patterns and mosquito bite hypersensitivity. Vet Dermatol 2011, 22, 521-527.

16. Power H.T., Ihrke P.J.: Selected feline eosinophilic skin diseases. Vet Clin North Am Small Anim Pract 1995, 25, 833-850.

17. Roosje P.J., Willemse T.: Cytophilic antibodies in cats with miliary dermatitis and eosinophilic plaques: passive transfer of immediate-type hypersensitivity. Vet Q 1995, 17, 66-69.

18. Russell R.G., Slattum M.M., Abkowitz J.: Filamentous bacteria in oral eosinophilic granulomas of a cat. Vet Pathol 1988, 25, 249-250.

19. Schmidt V., Buckley L.M., McEwan N.A., Reme C.A., Nuttall T.J.: Efficacy of a 0.0584% hydrocortisone aceponate spray in presumed feline allergic dermatitis: an open label pilot study. Vet Dermatol 2012, 23, 11-16.

20. Scott D.: Observations on the feline eosinophilic granuloma complex of cats. J Am Anim Hosp Assoc 1975, 11, 261-270.

21. Vercelli A., Raviri G., Cornegliani L.: The use of oral cyclosporin to treat feline dermatoses: a retrospective analysis of 23 cases. Vet Dermatol 2006, 17, 201-206.

22. Wildermuth B.E., Griffin C.E., Rosenkrantz W.S.: Response of feline eosinophilic plaques and lip ulcers to amoxicillin trihydrate–clavulanate potassium therapy: a randomized, double-blind placebo-controlled prospective study. Vet Dermatol 2012, 23, 110-118.

23. Wisselink M.A., van Ree R., Willemse T.: Evaluation of Felis domesticus allergen I as a possible autoallergen in cats with eosinophilic granuloma complex. Am J Vet Res 2002, 63, 338-341.