Od pewnego czasu ogromne zainteresowanie właścicieli psów i kotów wzbudza koncepcja żywienia zwierząt domowych „zgodna z ich naturą”. Według tej koncepcji koty są zwierzętami typowo mięsożernymi, dlatego podawanie im jakichkolwiek produktów pochodzenia roślinnego jest absolutnie przeciwwskazane. Jak to więc pogodzić z tym, że wszystkie suche karmy komercyjne dla kotów zawierają 25-35% skrobi?

Specyficzne cechy metabolizmu kotów

Koty mają kilka specyficznych cech metabolizmu, które zdecydowanie odróżniają je od psów i sprawiają, że faktycznie można uznawać je za zwierzęta typowo mięsożerne. Koty na przykład nie produkują aktywnej witaminy A z beta-karotenu, wymagają podawania z pokarmem aminokwasów tauryny i argininy, nie mają receptora smaku słodkiego, mają bardzo słabo rozwinięte mechanizmy obrony przed mikotoksynami znajdującymi się w pokarmie itp. Te cechy świadczą niezbicie o mięsożerności kotów, ponieważ beta-karoten występuje tylko w roślinach, tauryna jest obecna tylko w produktach pochodzenia zwierzęcego, smak słodki jest smakiem pochodzenia roślinnego, a mikotoksyny produkowane są przez grzyby pasożytujące na roślinach, a nie na zwierzętach.

Takie cechy metabolizmu wynikają jednak przede wszystkim z rodzaju pokarmu, jaki był od niemal zawsze dostępny dla wolno żyjących protoplastów współczesnych kotów bądź dla współcześnie żyjących dzikich kotów (żbik – Felis sylvestris). Wolno żyjące kotowate polują/polowały bowiem z natury samotnie na zwierzęta mniejsze od siebie, głównie na drobne gryzonie. Z pokarmu pochodzenia zwierzęcego czerpią/czerpały nie tylko białko i tłuszcz, ale także przystosowały się do przetwarzania białka na węglowodany. Dlatego glukoza, która jest niezbędna choćby do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego, jest u kotów produkowana z białka.