Rozpoznanie zarażenia tymi nie tak często występującymi pasożytami nierzadko wymaga czegoś więcej niż tylko standardowego badania kału metodą flotacji.

Zarówno na uczelniach medycznych, jak i weterynaryjnych wykładowcy nieraz głoszą pogląd, wedle którego „nie jest się w stanie rozpoznać czegoś, jeśli się tego nie szuka”. Pogląd ten dotyczy chorób zakaźnych, w szczególności zaś stosunkowo rzadko występujących chorób pasożytniczych, których nie da się zdiagnozować jedynie w oparciu o standardowe badanie kału metodą flotacji. W niniejszym artykule opisano kilka przykładów takich właśnie chorób wywoływanych przez pasożyty płucne.

Rodzaje nicieni płucnych

W Ameryce Północnej u psów występuje co najmniej siedem różnych gatunków pasożytów układu oddechowego. U kotów wykryto trzy gatunki takich pasożytów. W większości regionów pasożyty te rozpoznaje się rzadko i na ogół nie stwierdza się ich też w trakcie badań sekcyjnych. Rzeczywista liczba zarażeń pasożytniczych układu oddechowego może być jednak wyższa. Wynika to z faktu, że badanie kału metodą flotacji, będące najczęstszą i stosowaną powszechnie w lecznicach oraz laboratoriach techniką diagnostyczną, nie jest metodą z wyboru do rozpoznawania omawianej grupy pasożytów.

Gatunki z rodzaju Eucoleus

Eucoleus aerophilus (nazywany również Capillaria aerophila) jest nicieniem występującym w tchawicy, oskrzelach i oskrzelikach u psów, kotów i niektórych dziko żyjących gatunków zwierząt mięsożernych. W większości przypadków zarażenie tym pasożytem jest dobrze znoszone przez organizm gospodarza, choć w przypadku ciężkich inwazji może pojawić się świszczący oddech i przewlekły kaszel. Gatunek Eucoleus boehmi jest pasożytem blisko spokrewnionym z Eucoleus aerophilus. Występuje w przewodach nosowych i zatokach u psów oraz dziko żyjących psowatych. Objawem zarażenia tym pasożytem jest nawracające kichanie, któremu może, lecz nie musi, towarzyszyć wypływ z nosa.