Technika przeszczepów paskowych nie jest być może powszechnie stosowana, stanowi jednak prostą metodę naprawczą, sprawdzającą się w przypadku ran trudnych do zamknięcia w związku z niedostateczną ilością lokalnych tkanek. Powinna zatem znaleźć się wśród sposobów zamykania ran używanych przez nas w codziennej praktyce klinicznej. W artykule przedstawiono krok po kroku, jak pozyskiwać i implantować przeszczepy paskowe skóry.

Metoda przeszczepów paskowych jest prostą techniką naprawczą, niewymagającą specjalistycznego instrumentarium. W przypadku tej metody przeszczepami są paski skóry pełnej grubości o szerokości około 5 mm, które umieszcza się w równoległych szczelinach o głębokości 2 mm, naciętych uprzednio w tkance ziarninowej łożyska rany. Przeszczepy paskowe zapewniają pokrycie rany w sytuacji kiedy nie jest możliwe jej zamknięcie z wykorzystaniem lokalnych tkanek, plastyki płatowej, techniki mnogich nacięć odbarczających lub kiedy założenie szwów zbliżających albo szwów poziomych materacowych regulowanych spowodowałoby zbyt duże napięcie tkankowe.

Przeszczepy paskowe implantuje się zazwyczaj w obrębie środkowych lub dolnych rejonów kończyn. Przeszczepy tego typu goją się łatwiej w przypadku ran o przebiegu równoległym do osi długiej kończyny, technika ta może być jednak stosowana także w przypadku ran o innym przebiegu.

W dolnych partiach doczaszkowo-bocznych obszarów klatki piersiowej u psów występuje dużo cienkiej, obficie owłosionej i luźnej skóry, co sprawia, że obszary te idealnie nadają się do pobierania materiału do przeszczepów. Ponadto ilość skóry we wspomnianej lokalizacji jest wystarczająca, by ubytki tkankowe powstałe po pobraniu przeszczepów można było zamykać sposobem pierwotnym.

Postępowanie poprzedzające implantację przeszczepów paskowych

Technika przeszczepów paskowych jest techniką odroczoną, ponieważ ranę leczy się sposobem otwartym do czasu wytworzenia się prawidłowej tkanki ziarninowej. Postępowanie powinno polegać na codziennym przepłukiwaniu rany płynem fizjologicznym albo roztworem 2% octanu lub glukonianu chloroheksydyny z wodą do iniekcji w rozcieńczeniu 1 : 40 oraz stopniowym oczyszczaniu rany, uwzględniającym usuwanie martwych tkanek. Tkanki takie odznaczają się barwą białą bądź ciemną, nie zachowują ciągłości z raną i nie mają z nią połączenia naczyniowego. Tkanki, których stopień żywotności trudno jednoznacznie ocenić, należy pozostawić i zrewidować ich stan następnego dnia, w czasie kolejnego płukania i oczyszczania rany. Pomiędzy poszczególnymi działaniami na ranę nakłada się opatrunek.