Do gabinetu weterynaryjnego przyprowadzono roczną sterylizowaną sukę, mieszańca chihuahua z terierem, u której występowało wyłysienie oraz rozległe uszkodzenie skóry grzbietowo-bocznej części prawego barku (ryc. 1-4). Pies od dłuższego czasu miał problem związany z nadmiernie rozciągliwą, kruchą i zwisającą skórą, otarciami naskórka, ropnym zapaleniem skóry oraz licznymi uszkodzeniami skóry wynikającymi z niewielkich urazów. Badanie kliniczne pacjenta nie wykazało żadnych innych nieprawidłowości.

Historia choroby obejmowała wielokrotne podawanie cefaleksyny, po wyniku dodatnim hodowli na podłożu testowym dermatofitów również ketokonazolu, a także trimetoprimu-sulfametoksazolu oraz amoksycyliny z kwasem klawulanowym. Pęknięcia naskórka były przemywane roztworem chloroheksydyny, wypróbowano też wiele szamponów. Psu zakładano od czasu do czasu kołnierz ochronny, aby zapobiec dalszym uszkodzeniom skóry.

Podczas chirurgicznego opracowania rany pobrano wycinki skóry do badania histopatologicznego. Badanie wykazało okołonaczyniowe zapalenie skóry z obrzękiem, nadmierną liczbę mieszków włosowych w fazie telogenu oraz zmniejszenie ilości kolagenu w skórze, co mogło wskazywać na zaburzenia w metabolizmie tkanki.

1. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie różnicowe przy nadmiernie rozciągliwej skórze oraz powtarzających się uszkodzeniach wynikających z jej zwiększonej kruchości?