Jakie czynniki zwiększają prawdopodobieństwo normalizacji stężenia glukozy we krwi u kocich pacjentów?

W niektórych przypadkach cukrzycy u kotów istnieje możliwość odstawienia insuliny po pewnym czasie od rozpoczęcia leczenia. Jest to zjawisko charakterystyczne dla tego gatunku zwierząt. U 17-67% kotów z cukrzycą dochodzi do spontanicznej remisji po rozpoczęciu insulinoterapii.^1-4

Remisja cukrzycy jest zazwyczaj definiowana jako normoglikemia utrzymująca się przez ponad cztery tygodnie u zwierzęcia nieotrzymującego egzogennej insuliny.² W niektórych badaniach za remisję uważa się jednak już dwutygodniowy okres prawidłowego stężenia cukru we krwi.^5,6 Okres remisji bywa różny – od kilku tygodni do kilku miesięcy, a nawet lat.

Sugeruje się, że na prawdopodobieństwo remisji mają wpływ: długość utrzymywania się cukrzycy, stwierdzenie kwasicy ketonowej podczas pierwszej wizyty, zawartość węglowodanów w diecie zwierzęcia, rodzaj insuliny wykorzystywanej w leczeniu, rasa kota, obecność choroby pierwotnej, która jest przyczyną cukrzycy, oraz zakres odchylenia stężenia glukozy od normy po podaniu insuliny. W celu identyfikacji kotów, których trzustka produkuje szczątkowe ilości insuliny, stosowano również testy stymulacji z glukagonem lub argininą. Występowanie toksyczności glukozy u kotów utrudnia jednak interpretację tego typu badań, przez co nie są one użyteczne w przewidywaniu prawdopodobieństwa remisji.^7,8