Radiogramy wewnątrzustne mogą pomóc zidentyfikować to zaburzenie u twoich pacjentów i wskazać kierunek dalszego postępowania terapeutycznego.

Co to jest ten obszar „zjedzony przez mole”, który zauważyłeś na radiogramie zęba trzonowego podczas badania jamy ustnej? Jest to resorpcja zęba, która nie powinna zostać zignorowana. Czy powinieneś jednak to obserwować, usunąć ząb, wykonać leczenie kanałowe czy też skierować pacjenta na konsultację? Zanim zaczniemy rozważać możliwości postępowania, ustalmy, czym jest resorpcja i w jaki sposób zidentyfikować ją za pomocą radiografii wewnątrzustnej.

Rozpoznanie patologicznej resorpcji zęba u kotów i psów jest istotne dla ich ogólnego stanu zdrowia i komfortu. Resorpcja jest fizjologiczną lub patologiczną utratą określonej substancji. Fizjologiczna resorpcja kości pozwala na przemieszczanie się zęba w zębodole, co dzieje się podczas normalnego wyrzynania się zębów. Zazwyczaj fizjologicznej resorpcji ulega wierzchołek korzenia w uzębieniu mlecznym, co umożliwia wyrzynanie się zębów stałych we właściwych pozycjach. Do patologicznej resorpcji dochodzi w obrębie zęba i dookoła niego. Jest to zjawisko, które wymaga interwencji lekarskiej (ryc. 1 i 2). 

Resorpcja dookoła zęba

W przebiegu choroby przyzębia ulega osłabieniu aparat utrzymujący ząb w zębodole, ponieważ stan zapalny rozszerza się i kość wyrostka zębodołowego jest resorbowana. Do pośredniego określenia stopnia resorpcji kości w przebiegu choroby przyzębia wykorzystywana jest radiografia wewnątrzustna.

Utrata kości może być sklasyfikowana albo jako miejscowa, albo uogólniona, w zależności od liczby obszarów zmienionych chorobowo. Miejscowa utrata kości dotyczy ściśle określonego miejsca. Utrata uogólniona obejmuje większość kości wyrostka zębodołowego. Konkretne obszary utraty kości można sklasyfikować jako resorpcję poziomą (czyli prostopadłą w stosunku do osi długiej zęba, ryc. 3) bądź pionową (czyli wzdłuż jednej strony korzenia, ryc. 4).