Nie przypisujmy pochopnie psu agresji dominacyjnej. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że zwierzę to po prostu się boi lub jest zdezorientowane.

W przypadku psów najczęściej zgłaszanym problemem behawioralnym jest agresja. Kolejnymi nieprawidłowościami zachowań powszechnie występującymi u tego gatunku są zaburzenia lękowe, takie jak lęk separacyjny i fobie. Zwyczajowo najczęściej rozpoznawanym rodzajem agresji jest agresja dominacyjna, zwłaszcza jeśli zwierzę przejawia agresywne zachowanie wobec swego właściciela. W takich sytuacjach przypina się psu łatkę „osobnika dominującego”, czego konsekwencją jest zalecenie, aby właściciel starał się zdobyć nad nim przewagę i poprzez stosowanie różnych fizycznych środków przymusu (karcenie, obroże zaciskowe, kolczatki, obroże elektryczne) zajął w hierarchii stada wyższą pozycję. Działania te często prowadzą do eskalacji zachowań agresywnych.

Po wnikliwej analizie sytuacji, w których dochodzi do agresji, ocenie postawy ciała zwierzęcia w trakcie zdarzenia i przeanalizowaniu wcześniejszych zachowań psa staje się oczywiste, że nie wszystkie przejawy agresji mają związek ze zjawiskiem dominacji w stadzie. W wielu przypadkach – jeśli nie w większości – okazywało się, że głównym motorem zachowań agresywnych przejawianych przez zwierzęta był odczuwany przez nie strach.

Fizjologiczna rola zachowań agresywnych i ich nieprawidłowe ukierunkowanie

Agresja u psów jest zachowaniem normalnym, pod warunkiem że przejawiana jest we właściwym kontekście. Jest to narzędzie stosowane w wielu różnych celach, takich jak np. zdobycie pokarmu, obrona zasobów (pożywienie, terytorium, partner seksualny), ...