Spróbuj zobaczyć więcej, niż widać na pierwszy rzut oka, i postaraj się zrozumieć, co te krnąbrne i najeżone koty faktycznie chcą ci przekazać swoją mową ciała.

Kotom jest wszystko jedno, jak je oceniasz. To, co się dla nich liczy, to fakt, czy doświadczenie danego momentu da się porównać z podobnym, które miało miejsce w przeszłości. Warto wiedzieć, że sposób, w jaki opisujemy emocjonalny stan kotów, ma ogromny wpływ na otaczających nas ludzi. Po pierwsze, musimy być pewni, że właściwie odczytujemy mimikę i postawę zwierzęcia. Po drugie, musimy umieć wyjaśnić stan kota osobom, które będą miały z nim do czynienia jako z pacjentem. Potrzebujemy odpowiedniego słownictwa, które opisze ich stan bez narzucania negatywnego nastawienia.

Słowa nie krzywdzą?

Słowa nie tylko oddziałują na nas w danym momencie – one nas zmieniają. Nastawienie emocjonalne jest zaraźliwe i może wywrzeć wpływ na ludzi w otoczeniu kota, który prezentuje określone zachowanie. Dla przykładu, jeśli twój przyjaciel opisuje kogoś, kogo nigdy nie spotkałeś, jako rządzącego się i dominującego, ton twojego głosu i mowa ciała, kiedy już poznasz tę osobę, mogą być całkowicie inne niż gdyby ta osoba została opisana jako miła i uprzejma. W taki sam sposób nasz opis nastawienia kota będzie miał wpływ na resztę personelu.

Podczas rozmów nagrywanych przez „Veterinary Medicine” kot z ryc. 1 był opisywany takimi słowami jak „szalony”, „niebezpieczny”, „zdenerwowany”, a także innymi, nienadającymi się do druku przymiotnikami. W rzeczywistości był on po prostu przerażony.

Strach jest reakcją, która pozwala uniknąć potencjalnego niebezpieczeństwa. Lęk wynika z przewidywania niekorzystnego wydarzenia na bazie pierwotnego negatywnego przeżycia związanego ze strachem lub bólem. Wcześniejsze doświadczenia w gabinecie lekarza weterynarii mogą uwrażliwić pacjentów w taki sposób, że będą oni reagować strachem na zapamiętane zdarzenie albo każdą zmianę sytuacji.