Czujesz bolesne ukłucie w sercu, gdy do twojego gabinetu trafia pacjent z objawami, które mogą wskazywać na kardiomiopatię rozstrzeniową? Poniżej omawiamy, w jaki sposób potwierdzić to zaburzenie u psów, oraz przedstawiamy informacje dotyczące potencjalnych predylekcji rasowych do tej choroby.

Wszyscy wiemy, na czym polega patofizjologia choroby mięśnia sercowego – powoduje ona postępujące ograniczenie jego kurczliwości oraz rozstrzeń komory. W wielu przypadkach nie udaje się ustalić jej przyczyny, a zatem klasyfikuje się ją jako chorobę idiopatyczną.

Doktor Barret Bulmer, dyplomowany specjalista ACVIM (American College of Veterinary Internal Medicine) z zakresu kardiologii, w trakcie swojego wykładu wygłoszonego na Konferencji Weterynaryjnej CVC (Central Veterinary Conference), poświęconego kardiomiopatii rozstrzeniowej, podkreślił, że chociaż istnieje duże prawdopodobieństwo, iż choroba ta ma tło genetyczne, istnieje kilka zaburzeń, które mogą prowadzić do rozwoju jej wtórnej postaci. A zatem, aby ustalić u pacjenta rozpoznanie pierwotnej kardiomiopatii rozstrzeniowej, należy je najpierw wykluczyć. Ponadto kardiomiopatię rozstrzeniową powinno się różnicować z innymi chorobami serca, które mogą przebiegać z podobnymi objawami klinicznymi. W niniejszym artykule przedstawione zostały aktualnie zalecane badania diagnostyczne przydatne w rozpoznawaniu tej choroby, a także predyspozycje rasowe mogące mieć wpływ na rokowanie.

Rozpoznanie różnicowe

Z uwagi na to, że rozpoznanie kardiomiopatii rozstrzeniowej (DCM – dilated cardiomyopathy) ustala się w oparciu o wykluczenie innych chorób, według doktora Bulmera w pierwszej kolejności należy upewnić się, że u zwierzęcia nie występuje:

• robaczyca serca
• choroba worka osierdziowego
• choroba zwyrodnieniowa zastawek serca
• niedoczynność tarczycy
• niedobór tauryny
• zatrucie doksorubicyną
• pierwotna niemiarowość serca (np. trwały częstoskurcz nadkomorowy) bądź wrodzone zaburzenie przewodnictwa (dodatkowa droga przewodzenia), które mogą przyczyniać się do występowania objawów przypominających objawy kardiomiopatii rozstrzeniowej.

Jak twierdzi dr Bulmer, robaczyca serca, choroba worka osierdziowego i choroba zwyrodnieniowa zastawek serca mogą wywoływać niewydolność serca przypominającą DCM. Z kolei u cocker spanieli, nowofundlandów i dobermanów opisywano niedobór tauryny, przy czym objawy tego zaburzenia mogą ustępować po uzupełnieniu stężenia tego aminokwasu w organizmie pacjenta.¹ Trwały częstoskurcz nadkomorowy został wymieniony na powyższej liście, ponieważ może odpowiadać za powstanie fenotypu DCM. Jeżeli głównym czynnikiem sprawczym zaburzeń kurczliwości mięśnia sercowego jest pierwotna niemiarowość serca, ograniczenie lub wyleczenie arytmii może pomóc w przywróceniu prawidłowej czynności tego narządu.