Jak zmierzyć szybkość filtracji kłębuszkowej

Przypadek kliniczny – klirens egzogennej kreatyniny u młodego mastifa z dysplazją nerek

Tabela 1. Wartości klirensu egzogennej kreatyniny u mastifa Annie

U Annie, rocznej, wysterylizowanej suki rasy mastif z dysplazją nerek, zbadano klirens egzogennej kreatyniny. Stężenie kreatyniny w próbce krwi pobranej po 10 godzinach było tak wysokie (tab. 1), że dodatkowo pobrano krew po 24 godzinach. Klirens kreatyniny wynosił 0,6 ml/kg m.c./min, czyli znajdował się znacznie poniżej zakresu wartości referencyjnych (2-4,5 ml/kg m.c./ /min). W następnym tygodniu stężenie kreatyniny w surowicy spadło do wartości początkowej 7,2 mg/dl. W tym czasie Annie zakwalifikowano do badania nad pewnym lekiem. Trzy miesiące później początkowe stężenie kreatyniny w surowicy wynosiło 9,9 mg/dl, a szybkość filtracji kłębuszkowej (zmierzona za pomocą klirensu kreatyniny) spadła o połowę w stosunku do wartości początkowej i wynosiła 0,3 ml/kg/min. Psa poddano eutanazji dwa miesiące później z powodu postępującej mocznicy.

Scyntygrafia nerek

Klirens markera znakowanego radioizotopem, czyli scyntygrafia nerek, może posłużyć do pomiaru szybkości filtracji kłębuszkowej każdej nerki osobno, co jest bardzo istotne, gdy rozważa się nefrektomię. Badanie to wymaga skierowania do specjalistycznej lecznicy, która ma odpowiedni sprzęt i pomieszczenia do kwarantanny (tj. do kliniki przy wydziale medycyny weterynaryjnej lub dużej lecznicy zatrudniającej radiologa). Badanie to polega na dożylnym podaniu radioizotopu technetu 99m w postaci dietylenotriaminopentooctanu (Tc-99m-DTPA). Wychwyt radioizotopu w nerkach obserwuje się przez 3 minuty za pomocą gammakamery.⁶ Pacjenci zostają poddani 24-godzinnej kwarantannie, w czasie której dochodzi do wydalenia radioaktywnego markera.

Przypadek kliniczny – scyntygrafia nerek u starszego kota z guzem w nerce

U Lobelii, 13-letniej wysterylizowanej kotki krótkowłosej z nadkrwistością (hematokryt 61 l/l), wykryto guz w prawej nerce. Kotka nie miała objawów mocznicy. Przeprowadzono scyntygrafię nerek. Ogólna szybkość filtracji kłębuszkowej wynosiła 2,3 ml/kg m.c./min i utrzymywała się w granicach wartości referencyjnych, a czynność filtracyjna była niemal identyczna w obu nerkach. Szybkość filtracji kłębuszkowej lewej nerki wynosiła 1,3 ml/kg m.c./min. Uznano, że jest ona niewystarczająca, by zapewnić prawidłową homeostazę. Po usunięciu prawej nerki prawdopodobnie doszłoby do przewlekłej niewydolności nerek. Kotu założono dojście dożylne, aby ułatwić flebotomię co 1-2 miesiące. Lobelia przeżyła jeszcze 3 lata, przyczyną śmierci był nagły udar mózgu.

Veterinary Medicine • Vol 106, No 1, January 2011, p. 17

Cathy E. Langston, DVM, DACVIM

Animal Medical Center, 510 East 62nd St., New York, NY