Choroby dróg moczowych u kotów
Postępowanie przy najpowszechniejszych powikłaniach niedrożności cewki moczowej kotów
Elizabeth J. Thomovsky
Niedrożność cewki moczowej to częsta przypadłość samców kotów. Prawdziwa sztuka przy postępowaniu z tymi pacjentami polega nie na wprowadzeniu cewnika do dróg moczowych i opiece nad kotem, ale na umiejętności przewidywania i eliminowania innych nieprawidłowości mogących rozwinąć się w wyniku niedrożności.
Samce kotów z niedrożnością cewki moczowej są często przyjmowane zarówno w lecznicach weterynaryjnych o ogólnym profilu, jak i w ośrodkach prowadzących ostry dyżur. W pewnym szpitalu uniwersyteckim obliczono, że tacy pacjenci stanowili 9% wszystkich kocich przypadków trafiających na ostry dyżur w ciągu roku.1 Zasadnicze leczenie w takich sytuacjach polega z reguły na wprowadzeniu cewnika do dróg moczowych i zlikwidowaniu niedrożności. Jest to umiejętność, którą zdobywa się bardzo szybko w chwili gdy taki pacjent trafi do lecznicy. Prawdziwą sztuką jest jednak umiejętność przewidywania i leczenia najczęściej występujących zaburzeń wtórnych towarzyszących tej chorobie.
Zaburzenia towarzyszące niedrożności cewki moczowej samców kotów można podzielić na dwie kategorie – zaburzenia obecne w chwili przybycia pacjenta do lecznicy weterynaryjnej oraz te, które rozwijają się w trakcie leczenia. W poniższym artykule zostaną omówione przyczyny i możliwości leczenia siedmiu spośród najpowszechniej występujących zaburzeń towarzyszących niedrożności cewki moczowej u samców kotów.
Zaburzenia obecne w chwili przybycia pacjenta do lecznicy
Azotemia
Azotemię występującą u kotów z niedrożnością cewki moczowej przypisuje się klasycznie przyczynom przednerkowym i zanerkowym. U kota, który nie może oddać moczu (przyczyna zanerkowa), dochodzi do zwiększenia ciśnienia w pęcherzu moczowym, moczowodach i nerkach.2 Wraz ze zwiększaniem się ciśnienia wewnątrz kanalików nerkowych zmniejsza się tempo filtracji kłębuszkowej (GFR) w nerkach, a co za tym idzie – także zdolność nerek do usuwania toksyn [łącznie z azotem mocznika (BUN) i kreatyniną].2 W rezultacie zawartość tych toksyn we krwi się zwiększa. Co więcej, koty z azotemią mogą odczuwać nudności i wykazywać mniejszy apetyt, co prowadzi do utraty płynów przy wymiotach i zmniejsza ilość pobieranej wody i pokarmu. Odwodnienie rozwijające się w następstwie tych zdarzeń prowadzi do azotemii przednerkowej.
Leczenie azotemii. Leczenie azotemii polega na zlikwidowaniu niedrożności, zapewnieniu stałego odpływu moczu z pęcherza moczowego oraz podawaniu krystaloidów. Po założeniu cewnika do dróg moczowych odpływ moczu staje się możliwy, a GFR się normali...
