Badania kliniczne przeprowadzone w ciągu ostatnich dwóch dekad ułatwiły rozpoznawanie niektórych chorób dolnych dróg moczowych u kotów płci męskiej i żeńskiej. Celem tego artykułu jest zwrócenie uwagi na pewne kluczowe aspekty diagnostyki tego typu chorób.

Dane kliniczne

Trzyletni długowłosy kastrowany kot domowy płci męskiej trafił do Veterinary Medical Center Uniwersytetu Stanowego w Minnesocie z powodu nawracających objawów krwiomoczu, częstomoczu i periurii, występujących od roku. Objawy leczono empirycznie za pomocą doustnych antybiotyków o szerokim zakresie działania. Właściciel twierdził, że objawy pojawiają się i zanikają w odstępach niezależnych od antybiotykoterapii. Antybiotyki odstawiono na miesiąc przed wizytą w klinice uniwersyteckiej. Kot otrzymywał karmę bytową ad libitum.

W badaniu ogólnym stwierdzono, że kot jest w dobrym stanie fizycznym. Wyniki pomiarów temperatury mierzonej w odbycie, rytmu i szybkości tętna na tętnicy udowej oraz częstotliwości oddechów nie odbiegały od normy.

Omacywanie dróg moczowych wykazało zgrubienie oraz bolesność ściany pęcherza moczowego. W trakcie mikcji wywołanej manualnie kot oddał niewielką ilość moczu z domieszką krwi.

Mocz pobrany za pomocą nakłucia pęcherza moczowego miał ciężar właściwy 1,045 i pH = 6,5 (badanie testem paskowym) oraz zawierał niewielką ilość kryształów struwitowych różnych rozmiarów. Co ciekawe, nie stwierdzono ropomoczu. Wynik posiewu w kierunku bakterii tlenowych po 24 godzinach inkubacji był ujemny. Wyniki badania morfologicznego i biochemicznego surowicy były prawidłowe.

Lista problemów

Na podstawie danych z wywiadu i badań stwierdzono aseptyczną chorobę dolnych dróg moczowych, objawiającą się krwiomoczem, częstomoczem, periurią oraz krystalurią struwitową. Częstomocz wskazywał, że pierwotna choroba dotyczy przynajmniej dolnych dróg moczowych. Obserwowany ciężar właściwy moczu (1,045) dowodził, że czynność nerek jest zachowana.

Wstępny plan diagnostyczny

Czy według ciebie w tym momencie wskazane są dalsze badania diagnostyczne?

Choroba dolnych dróg moczowych nawraca, dlatego też odpowiedź brzmi: „tak”. Z naszego doświadczenia wynika, że omacywanie jest mało czułą i zawodną metodą wykrywania kamieni moczowych.