Hiperadrenokortycyzm nadnerczowozależny stanowi około 15% wszystkich przypadków nadczynności nadnerczy u psów i może być skutkiem gruczolaka lub raka nadnerczy. Tradycyjnie lekiem z wyboru w postępowaniu zachowawczym jest mitotan – adrenolityczna pochodna DDT. Dotychczasowe badania wykazały, że psy z hiperadrenokortycyzmem nadnerczowozależnym, leczone mitotanem, mają średni czas przeżycia 320 dni.

Trilostan, który działa poprzez hamowanie syntezy kortyzolu, został niedawno wprowadzony do leczenia przysadkowozależnego hiperadrenokortycyzmu u psów (Vetoryl – Dechra Veterinary Products). Leczenie trilostanem u psów z hiperadrenokortycyzmem nadnerczowozależnym skutkowało czasami przeżycia pomiędzy 117 a 506 dni, ale wartości te opierają się na niewielkich grupach i opisie dwóch przypadków.

Niedawno przeprowadzone badanie retrospektywne zwraca uwagę na czynniki, które mogą wpływać na przeżycie psów z hiperadrenokortycyzmem nadnerczowozależnym leczonych zarówno trilostanem, jak i mitotanem.

Opis badania

Analizowano dane kliniczne wszystkich psów z rozpoznaniem hiperadrenokortycyzmu nadnerczowozależnego, skierowanych do czterech ośrodków referencyjnych uczestniczących w badaniu od stycznia 1996 roku do grudnia 2008 roku. Uwzględniono tylko te psy, które były leczone trilostanem lub mitotanem. Hiperadrenokortycyzm rozpoznano testem stymulacji ACTH lub testem hamowania niską dawką deksametazonu. Hiperadrenokortycyzm nadnerczowozależny potwierdzano na podstawie jednoczesnego występowania niskich endogennych stężeń ACTH i jednostronnego powiększenia nadnercza w badaniu USG jamy brzusznej.