Coraz większym zmartwieniem lekarzy weterynarii w USA stają się trzy parazytozy dotyczące głównie psów. Ze względu na szybkie rozprzestrzenianie się tych chorób, warto przy pewnych objawach uwzględnić je w rozpoznaniu różnicowym.

Epidemiolodzy ostrzegają – zagraniczne podróże ze zwierzętami towarzyszącymi są jedną z głównych przyczyn przenoszenia się chorób zakaźnych na nowe obszary geograficzne. W tym artykule opisano trzy pasożyty występujące głównie u psów – Angiostrongylus vasorum, Heterobilharzia americana oraz Trypanosoma cruzi. Pierwsze dwa rozprzestrzeniają się już na obszarze Stanów Zjednoczonych. Istnieje duże ryzyko pojawienia się w tym kraju również trzeciego z nich.

Angiostrongylus vasorum

Angiostrongyloza płucna psów jest wywoływana przez nicienie A. vasorum.^1-3 Według niepotwierdzonych danych pierwsze przypadki tej parazytozy pojawiły się we Francji w 1813 i 1833 roku. Rozpoczęto badania nad pasożytem i w południowo-zachodnich rejonach kraju wykryto endemiczne ogniska choroby. Tak powstała potoczna nazwa angiostrongylozy płucnej psów – francuska robaczyca serca. Występowanie choroby nie ogranicza się już tylko do Francji – jej zasięg cały czas się powiększa, o czym mogą świadczyć ostatnie przypadki notowane m.in. w Nowej Fundlandii i Kanadzie^4,5 oraz Szkocji⁶ (patrz ramka „Rozprzestrzenianie się Angiostrongylus vasorum w USA”).

Cykl życiowy

W porównaniu z Dirofilaria immitis, które mierzą od 120 do 310 mm, osobniki dorosłe A. vasorum są małe (ich długość wynosi od 14 do 20,5 mm).¹ Cykl życiowy pasożyta jest złożony, podobnie jak w przypadku D. immitis, żywicielem pośrednim są jednak ślimaki, a nie komary.^1-3 Zarówno osobniki męskie, jak i żeńskie żyją w sercu prawym i tętnicach płucnych (ryc. 1). Sporadycznie mogą trafić do innych narządów (oka, nerek, mózgu, trzustki i tętnicy udowej).^1-3

Samice znoszą jaja, które dojrzewają w naczyniach włosowatych (ryc. 2). Wykluwa się z nich pierwsza postać larwalna L1, która penetruje naczynia włosowate i pęcherzyki płucne. Migruje do górnych dróg oddechowych, skąd jest wykasływana, a następnie po połknięciu zostaje wydalona wraz z kałem. Żywicielami pośrednimi są niektóre gatunki ślimaków. Jeżeli dojdzie do zarażenia mięczaka, larwa w ciągu 16-18 dni przechodzi do trzeciego stadium L3.

Zidentyfikowano ponad 25 gatunków ślimaków wodnych i lądowych, które mogą być żywicielami pośrednimi pasożyta. Pies zaraża się poprzez spożycie zarażonego mięczaka. Zdarza się również, że dochodzi do spontanicznego wydalenia larwy z organizmu ślim...