Ze względu na zróżnicowanie obrazów nietypowej postaci choroby Addisona rozpoznanie poszczególnych przypadków może nastręczać trudności. Jak opisano poniżej, szereg nieprawidłowości – czasami z pozoru nieistotnych – może pomóc w ukierunkowaniu rozpoznania wstępnego.

Glikokortykosteroidy mogą być uznane za najważniejsze hormony w organizmie, jeżeli uwzględni się ich wpływ na homeostazę każdego z narządów i układów. Kortyzol nadzoruje wiele procesów – w stężeniach fizjologicznych korzystnie wpływa na gojenie się ran, zapobiega nadmiernej diurezie, odpowiada również za prawidłowe działanie układu pokarmowego. Uczestniczy też w utrzymywaniu właściwego ciśnienia krwi poprzez wpływ na pojemność minutową serca i układowe napięcie ścian naczyń krwionośnych.

Wzrosty i spadki stężenia kortyzolu w odpowiedzi na stres i choroby mają zasadnicze znaczenie w reakcji „walcz albo uciekaj”, zdrowieniu i zejściu procesu chorobowego. Kortykosteroidy są niezbędne do prawidłowego reagowania na katecholaminy, hamują syntezę tlenku azotu (iNOS), przeciwdziałając rozszerzeniu naczyń krwionośnych związanemu z zapaleniem. Ostatnie badania, analizujące spoczynkowe stężenia kortyzolu u pacjentów z zakażeniem parwowirusowym, wykazały, że stężenia te, oznaczone 48 godzin po wizycie w gabinecie weterynaryjnym, pozwalają przewidywać śmiertelność u chorych zwierząt.¹ U wszystkich szczeniąt dochodziło do początkowego wzrostu stężenia kortyzolu we krwi, ale w przypadku pacjentów, u których stężenie hormonu malało po 48 godzinach, prawdopodobieństwo przeżycia było większe niż w grupie, w której nie obserwowano takiego spadku.

Na czym polega nietypowa postać choroby Addisona

Nietypowa postać choroby Addisona określana jest w medycynie weterynaryjnej mianem „największego symulanta” (ze względu na zmienność i nieswoistość objawów klinicznych – przyp. red.). Podczas gdy w typowej postaci choroby – pierwotnym hipoadrenoko...