Opieka nad kotem z cukrzycą to niezwykle ciężka praca – nawet dla eksperta w dziedzinie endokrynologii. Oto przemyślenia lekarza weterynarii internisty, a jednocześnie właścicielki kota cukrzyka, wskazujące najlepszy sposób domowego prowadzenia kotów z cukrzycą.

Zajmowanie się zwierzętami chorymi na cukrzycę wymaga wielkiego poświęcenia ze strony ich właścicieli i potrafi zniechęcić. Oto osiem wskazówek, które mogą ułatwić życie właścicielom chorych zwierząt.

1. Im szybciej uda się opanować cukrzycę, tym większe są szanse na remisję

W badaniu oceniającym występowanie remisji cukrzycy u kotów leczonych od początku insuliną uwzględniono 55 kotów, których właściciele postępowali według planu bardzo intensywnego monitorowania tych zwierząt i regulowania stężenia glukozy we krwi z zastosowaniem glarginy oraz diety o małej zawartości węglowodanów.¹ Remisję cukrzycy osiągnięto u 35 kotów (64%). Szanse na osiągnięcie remisji były większe u kotów, które otrzymywały glikokortykosteroidy w półroczu poprzedzającym rozpoznanie cukrzycy, otrzymywały mniejszą maksymalną dawkę insuliny lub zostały objęte programem intensywnego leczenia z użyciem glarginy w ciągu 6 miesięcy od rozpoznania cukrzycy. Natomiast u kotów, które w chwili ustalenia rozpoznania miały objawy neuropatii obwodowej (takie jak trudności z wchodzeniem po schodach lub opieranie się na całej stopie), szanse te były zdecydowanie mniejsze.

2. Dieta jest bardzo ważna, a najlepsze są diety puszkowe

Dla większości kotów z cukrzycą najbardziej zalecane są diety weterynaryjne o małej zawartości węglowodanów, takie jak Purina Veterinary Diets DM (Nestlé Purina) lub Prescription Diet m/d (Hill’s Pet Nutrition).^2-4 Jeśli jednak właściciel nie może podawać takiej karmy ze względów finansowych lub jeśli kot nie chce jeść diety weterynaryjnej, można osiągnąć porównywalne wyniki w zakresie kontrolowania glikemii, stosując dobrze wybraną dietę komercyjną zawierającą małą ilość węglowodanów i dużo białka.⁵ Wiele karm puszkowych sprzedawanych w sklepach z artykułami dla zwierząt zawiera stosunkowo mało węglowodanów (< 5 g/100 kcal). Trzeba jednak zawsze upewnić się u producenta, czy konkretny rodzaj pokarmu lub wariant smakowy ma odpowiedni skład i udział składników odżywczych spełniający założenia żywieniowe. Większość suchych karm sprzedawanych w sklepach ma większy udział węglowodanów. Jeśli więc podawanie weterynaryjnej suchej karmy o małej zawartości węglowodanów i dużym udziale białka nie wchodzi w rachubę, znalezienie innego suchego pokarmu dobrej jakości, zawierającego mało węglowodanów, może niestety być trudne.