Trilostan hamuje aktywność układu enzymów biorących udział w syntezie kortyzolu oraz aldosteronu. Stosuje się go powszechnie w leczeniu nadczynności kory nadnerczy (zespół Cushinga, hiperadrenokortycyzm) u psów, ale zalecane schematy dawkowania nadal podlegają zmianom.

Obecnie producent leku w USA zaleca jego podawanie doustnie w dawce od 2,2 do 6,7 mg/kg m.c. raz dziennie. Przeprowadzone ostatnio badania wykazały, że trilostan jest skuteczny u psów również w niższych dawkach. Co więcej, u pacjentów obserwuje się mniej skutków ubocznych, jeśli lek jest podawany nie raz, a dwa razy dziennie. Celem opisywanego badania była ocena skuteczności leczenia trilostanem w niskiej dawce podawanej dwa razy dziennie u psów z naturalnie występującym zespołem Cushinga.

Projekt badania

Do badania zakwalifikowano 47 psów – 38 z nadczynnością kory nadnerczy pochodzenia przysadkowego (PDH, ang. pituitary-dependent hyperadrenocorticism) oraz dziewięć z nadczynnością kory nadnerczy pochodzenia nadnerczowego (ADH, ang. adrenal-dependent hyperadrenocorticism). Rozpoznanie nadczynności kory nadnerczy pochodzenia przysadkowego ustalano na podstawie wyników dwóch z trzech następujących badań: testu hamowania niską dawką deksametazonu wskazującego na nadczynność kory nadnerczy, badania ultrasonograficznego wykazującego obustronne symetryczne powiększenie nadnerczy oraz stężenia endogennego ACTH wynoszącego powyżej 45 pg/ml. Z kolei nadczynność kory nadnerczy pochodzenia nadnerczowego rozpoznawano w oparciu o spełnienie przez pacjentów następujących kryteriów: test hamowania niską dawką deksametazonu wskazujący na nadczynność kory nadnerczy, stężenie endogennego ACTH poniżej dolnej granicy wartości referencyjnych, guz nadnerczy stwierdzony w badaniu ultrasonograficznym oraz potwierdzony badaniem histopatologicznym.