Wytyczne dotyczące rozpoznawania i leczenia nużycy psów, opracowane przez międzynarodową grupę specjalistów weterynaryjnych, są obecnie dostępne dla wszystkich lekarzy weterynarii. Mają one pomóc lekarzom w rozpoznawaniu i leczeniu zarówno miejscowej, jak i uogólnionej postaci nużycy u psów oraz różnicowaniu między nużycą młodzieńczą a nużycą wieku dorosłego. Opracowane zalecenia nie uwzględniają dostępności produktów lub wskazań terapeutycznych na ulotkach informacyjnych leków w poszczególnych krajach.

Zmiany miejscowe a uogólnione

Określenie, czy choroba jest miejscowa, czy uogólniona, jest bardzo ważne, ponieważ miejscowa postać choroby wiąże się z dobrym rokowaniem i w większości przypadków samoistnie ustępuje. Postacie uogólnione są większym wyzwaniem i powszechnie zalecana jest sterylizacja w celu zapobiegania rozmnażaniu się takich zwierząt. Według wytycznych z miejscową postacią choroby mamy do czynienia wówczas, gdy występują nie więcej niż cztery zmiany o maksymalnej średnicy 2,5 cm.

Nużyca młodzieńcza a nużyca wieku dorosłego

W postaci młodzieńczej nużycy roztocza nużeńca z rodzaju Demodex są przekazywane szczeniętom przez sukę. Powszechnie uważa się jednak, że aby doszło do namnożenia się roztoczy i rozwoju choroby, niezbędne jest upośledzenie odporności. Wszystko, co prowadzi do osłabienia, na przykład niedożywienie lub inwazja pasożytów wewnętrznych, może być przyczyną wystąpienia choroby. Również u dorosłych zwierząt każda choroba osłabiająca układ immunologiczny może umożliwić rozwój nużycy. Zależność przyczynowo-skutkowa nie została jednak potwierdzona, gdyż u wielu osobników z obniżoną odpornością nużyca nigdy się nie rozwinęła.