Kiedy lekarz kierujący rozpoznał u starszego psa rasy labrador śmiertelny nowotwór, jakim jest czerniak jamy ustnej, do działania przystąpił zespół ekspertów, aby za pomocą leczenia celowanego przedłużyć życie zwierzęcia. Czego można się nauczyć ze sposobu ich postępowania, aby móc skuteczniej pomagać swoim pacjentom?

Wprowadzenie

Czerniak jest najczęściej spotykanym nowotworem jamy ustnej u psów.^1-4 Do ras predysponowanych do rozwoju tego nowotworu zaliczane są teriery szkockie, golden retrievery, pudle i jamniki.^2-4 Częstość występowania przerzutów jest wysoka, do ich rozwoju dochodzi u ponad 80% pacjentów z czerniakiem.⁵ Do częstych miejsc, gdzie pojawiają się przerzuty, zalicza się płuca oraz węzły chłonne zbierające chłonkę z tej okolicy ciała, w której rozwinął się czerniak.⁵ W mniej więcej 40% węzłów chłonnych, które w badaniu palpacyjnym nie wykazują żadnych zmian, w badaniu metodą biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej stwierdza się obecność komórek nowotworowych.⁶ Średni czas przeżycia psów z czerniakiem wynosi 8-10 miesięcy, ale może się różnić zależnie od jego lokalizacji i wielkości oraz obecności ognisk niszczenia kości.

Opis przypadku

Czarny kastrowany labrador w wieku 12 lat trafił na wizytę do University of Tennessee Veterinary Medical Center w celu określenia stopnia zaawansowania klinicznego oraz leczenia czerniaka jamy ustnej zlokalizowanego w szczęce, po prawej stronie. Mniej więcej miesiąc przed wizytą w klinice uniwersyteckiej właściciele zaobserwowali u psa trudności w trakcie jedzenia, a wokół miski z pokarmem zauważyli krople krwi. Trzy tygodnie przed konsultacją lekarz prowadzący wykonał zabieg cytoredukcji, usuwając tak dużo zmienionej tkanki, jak tylko było to możliwe bez przeprowadzenia maksylektomii. Fragment usuniętego guza został przesłany do badania histopatologicznego, które potwierdziło rozpoznanie czerniaka jamy ustnej.

Badanie kliniczne i ocena stopnia zaawansowania klinicznego nowotworu

W czasie badania klinicznego w tkance podskórnej na tułowiu psa stwierdzono obecność licznych guzków o miękkiej konsystencji. W badaniu cytologicznym materiału pobranego metodą biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej rozpoznano tłuszczaki. Podczas badania jamy ustnej, w czasie którego pies był w pełni świadomy, stwierdzono obecność różowego, wyniesionego ponad powierzchnię, wielopłacikowego guza zlokalizowanego na podniebieniu twardym, po prawej stronie, rozciągającego się od pierwszego zęba przedtrzonowego ku tyłowi, do wysokości trzeciego zęba przedtrzonowego. Guz ten przekraczał o mniej więcej 0,5 cm linię pośrodkową podniebienia. W badaniu palpacyjnym wszystkie powierzchowne węzły chłonne były niezmienione.