Na co zwracać uwagę u przewlekle wymiotujących kotów podejrzewanych o chorobę jelita cienkiego.

1. Co zalicza się do wymiotów przewlekłych. Często występującym objawem u „zdrowych” kotów jest powtarzające się zwracanie jedzenia i(lub) zbitych kul sierści (pilobezoarów – przyp. tłum.). Wymioty przewlekłe definiuje się jako te, które utrzymują się ponad trzy miesiące (często wiele lat). W naszej praktyce, jeśli kot wymiotuje co najmniej dwa razy w miesiącu, kwalifikuje go to do dalszej diagnostyki.

2. Pamiętaj, trawa się nie liczy. Koty, które jedzą trawę, często wymiotują, niekiedy nawet w sposób przewidywalny. Wymiotowanie trawą nie jest zaliczane do wymiotów przewlekłych, ponieważ trawa jest czynnikiem fizycznie drażniącym ścianę żołądka i może wywoływać wymioty nawet u zdrowych kotów. Pamiętaj więc, aby zadawać szczegółowe pytania w wywiadzie zarówno przy okazji corocznych wizyt kontrolnych, jak i podczas badania chorego zwierzęcia.

3. Przydatność badania ultrasonograficznego. Koty wymiotujące co najmniej dwa razy w miesiącu powinny zostać skierowane na badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej, które pozwoli ocenić ich żołądek i jelito cienkie. Rycina pokazuje pętlę jelita cienkiego z wyraźną budową warstwową ściany. Zachęcamy właścicieli kotów, aby byli obecni w trakcie badania ultrasonograficznego swoich podopiecznych i brali udział w procesie diagnostycznym.

4. Znaleźć właściwe miejsce. Na tym obrazie badania ultrasonograficznego można z łatwością odnaleźć jelito cienkie i zmierzyć je w wielu miejscach. Do uzyskania tego obrazu użyto głowicy linearnej o częstotliwości 11 MHz. Pomiarów dokonuje się na obrazie w trybie zamrożonym pomiędzy poszczególnymi falami ruchów perystaltycznych. Nie mierz całej średnicy światła jelita (nawias). Zamiast tego zmierz grubość jego ściany (linia przerywana).

5. Wytyczne diagnostyczne. Grubość ściany jelita cienkiego mierzy się od zewnętrznej powierzchni błony surowiczej do wewnętrznej powierzchni błony śluzowej (od strony światła jelita) (linia przerywana). Wykonaj co najmniej pięć (zazwyczaj siedem do ośmiu) pomiarów grubości ściany jelita cienkiego. Za prawidłową grubość ściany jelita cienkiego uznaje się wartości ≤ 0,25 cm, nieprawidłowe to te ≥ 0,28 cm, a wartości 0,26 i 0,27 są wartościami wątpliwymi.