Na wstępie należy podkreślić, że traktowanie kota domowego jako przerażającego napastnika, którego trudno okiełznać, jest daleko posuniętym nieporozumieniem. Przyjrzyjmy się zatem, co leży u podstaw kociej agresji, i spróbujmy złagodzić nieuzasadniony lęk odczuwany przez wielu ludzi.

Każdy, kto kiedykolwiek był właścicielem albo leczył defensywnie zachowującego się, nadpobudliwego lub bardzo nerwowego kota, wie, co oznaczają rozszerzone źrenice, przywierające płasko do głowy małżowiny uszne, energicznie poruszający się ogon, przyczajona postawa ciała i gardłowe, groźne mruczenie. Koty nierzadko powodują silne uszkodzenia ciała zarówno u człowieka, jak i u innych zwierząt mieszkających w tym samym domu. Co zatem możemy zrobić z agresywnym kotem?

Doraźne środki zaradcze

Zwierzę szykuje się do ataku lub atakuje. Jak powinna wyglądać skuteczna interwencja właściciela kota?

Czego właściciel robić NIE POWINIEN. Kiedy istnieje potrzeba przerwania określonego zachowania kota, właściciel oczywiście w żadnym wypadku nie powinien uderzyć zwierzęcia. Należy też pamiętać, że koty są gatunkiem wyjątkowo wrażliwym emocjonalnie, dlatego autor zaleca, aby odradzać właścicielom nie tylko bicie, ale nawet karcenie podniesionym głosem. Takie drastyczne środki nie tylko nie pomagają, ale najczęściej wręcz pogarszają sytuację, niszcząc emocjonalną więź pomiędzy człowiekiem a zwierzęciem. Mogą także generować inne, dodatkowe zagrożenia.

Co właściciel MOŻE ZROBIĆ. W większości przypadków najrozsądniejszym rozwiązaniem jest niedopuszczanie do wystąpienia niebezpiecznych sytuacji. W momencie konfliktu należy po prostu spokojnie się oddalić, pozostawiając kota samemu sobie, tak aby zwierzę miało szansę się wyciszyć.

Wśród dopuszczalnych metod działania, mających na celu przerwanie niepożądanego zachowania zwierzęcia, należy wymienić aerozole z powietrzem lub wodą, a także stosowanie nieprzyjemnych dla kota bodźców dźwiękowych. W trakcie interakcji z kotem właściciel nie powinien nawiązywać z nim kontaktu wzrokowego, aby kot kojarzył środek odstraszający z własnym niepożądanym zachowaniem, a nie z osobą właściciela. Decyzja o podjęciu negatywnych metod interwencyjnych jest uzależniona od temperamentu zwierzęcia. Metod tych zdecydowanie należy unikać w przypadku kotów lękliwych lub bardzo wrażliwych. Bywają sytuacje, kiedy wszelka aktywność człowieka jedynie dodatkowo stresuje kota, co może skutkować narastającym poziomem agresji.