Staw kolanowy jest strukturą anatomicznie złożoną, a jego diagnostyka jest wymagająca technicznie, ponieważ jest on stabilizowany skomplikowanym układem struktur kostnych i stawowych, chrząstki włóknistej oraz więzadeł. Różnorodne typy tkanek, małe rozmiary poszczególnych struktur i ich wzajemne nakładanie się ograniczają w wielu sytuacjach możliwość skutecznego rozpoznawania zmian przy użyciu jednej tylko metody obrazowania.

Dobór techniki diagnostycznej, która uwidoczni właściwości badanej tkanki i ocenianych zmian patologicznych, może zdecydować o sukcesie leczenia u badanego pacjenta. Opisano wiele metod chirurgicznych korygujących uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego i przywracających stabilność stawu, w tym techniki zewnątrz- i wewnątrztorebkowe oraz osteotomie kości piszczelowej. Badanie rezonansem magnetycznym (MRI) określono niedawno w medycynie człowieka mianem „złotego standardu”, z powodu możliwości, jakie daje lekarzowi w przypadku konieczności zobrazowania kilku różnych typów tkanek współtworzących jedną strukturę.

Wywiad

Pięciomiesięczny niekastrowany samiec rasy labrador retriever został skierowany do szpitala specjalistycznego (Wear Referrals Veterinary Specialist & Emergency Hospital) z powodu trwającej od dwóch tygodni kulawizny lewej kończyny miednicznej, uwidaczniającej się podczas jej obarczania. Z wywiadu wynikało, że zwierzę nie miało wcześniej żadnych urazów. Pies otrzymywał początkowo meloksykam 1,5 mg/ml (Metacam, Boehringer Ingelheim, 0,1 mg/kg m.c. raz dziennie p.o.). Radiogramy wykonane przed skierowaniem wykazywały obecność obfitego wysięku w lewym stawie kolanowym. Lekarz pierwszego kontaktu wykonał nakłucie stawu, a wynik badania cytologicznego pobranej mazi stawowej był niediagnostyczny. Ponowny przegląd radiogramów potwierdził wysięk w lewym stawie kolanowym oraz obecność odłamu kostnego.

Badanie kliniczne

Obserwacja chodu psa wykazała jednostronną kulawiznę lewej kończyny miednicznej stopnia 3/5 (Knap i wsp., 2007) z opieraniem na palcach i zewnętrzną rotacją kolana. Widoczny był umiarkowany zanik mięśni dotkniętej kończyny.

Pies miał prawidłową masę ciała (20 kg), wskaźnik kondycji BCS wynosił 5/9 (Schulz, 2007). Zwierzę było przytomne i reagowało na bodźce. Tętno wynosiło 120 uderzeń/min, bez słyszalnych szmerów. Nie wykryto żadnych zaburzeń tętna. Częstość oddechów wynosiła 36 oddechów/min, temperatura ciała była w normie.

W badaniu klinicznym zauważalny był umiarkowany dyskomfort podczas omacywania i manipulacji lewym stawem kolanowym oraz wyczuwalny był wysięk w stawie. Podczas manipulacji lewym kolanem zauważono częściowy doczaszkowy ruch szufladowy z miękkim pun...