Dowiedz się, kiedy u pacjentów z problemami stomatologicznymi zalecana jest interwencja.

W medycynie weterynaryjnej istnieje wiele aksjomatów. Podeszły wiek to nie choroba. Każde krwawienie kiedyś ustaje. Nowotwory występują u młodych i starszych. Oraz, jak wpoił nam w połowie lat siedemdziesiątych dr Michael Schaer z Animal Medical Center – lecz to, co jest uleczalne.

Jest to trzeci artykuł z serii poświęconej podejmowaniu decyzji o tym, który ząb może i powinien zostać usunięty, który naprawiony (czyli leczony), a który wymaga jedynie obserwacji w przypadku występowania zaburzeń w jamie ustnej. W tym artykule dokładniej zajmiemy się sposobami leczenia chorób przyzębia oraz zaburzeń ortodontycznych.

Zanim rozpoczniesz jakiekolwiek leczenie choroby przyzębia lub zaburzeń ortodontycznych, rozważ dokładnie przypadek każdego pacjenta oraz jego właściciela, który ma zgodzić się na zabieg, a następnie przestrzegać zasad opieki nad zwierzęciem, aby uniknąć nawrotów.

„Naprawa” przyzębia

Przyzębie składa się z tkanek, które stanowią otoczenie i oparcie dla zęba. W ich skład wchodzi okrywa korzenia (cement), przyczep zęba do zębodołu (więzadło przyzębia), kość wyrostka zębodołowego oraz dziąsło.

Zakażenie i zapalenie tych tkanek może skutkować obrzękiem, bólem, krwawieniem, chwiejnością zęba oraz jego utratą. Wiele chorób przyzębia można jednak leczyć lub skutecznie ograniczać, aby wyeliminować krwawienie oraz ból i zahamować postępowanie choroby.

Zapalenie dziąseł. Choroba przyzębia zaczyna się od płytki nazębnej. Biofilm płytki gromadzi się codziennie na zębach, pokrywając głównie zęby policzkowe szczęki, które są stale obmywane śliną. Jeśli biofilm pozostanie nienaruszony, składniki mineralne ze śliny przekształcają płytkę w szorstki kamień, co ułatwia dalsze odkładanie się płytki i u wielu psów i kotów prowadzi do zapalenia dziąseł.