U każdego kota wychodzącego na zewnątrz przed przystąpieniem do jakichkolwiek innych działań diagnostycznych należy wykluczyć alergiczne pchle zapalenie skóry, nawet jeśli na zwierzęciu nie stwierdzi się obecności pcheł ani ich odchodów, a także gdy kot co miesiąc otrzymuje preparat przeciwpchelny. Niektóre koty w trakcie codziennych zabiegów pielęgnacyjnych tak skrupulatnie oczyszczają swoją sierść, że kiedy pojawiają się objawy dermatologiczne, na ciele zwierzęcia nie ma już ani pcheł, ani nawet pchlich odchodów. Zdaniem dr Ghubash większość przypadków świądu u kotów, niezależnie od historii pacjenta, spowodowana jest alergicznym pchlim zapaleniem skóry.
Jeżeli świąd u kota ograniczony jest do grzbietu i okolicy lędźwiowej, w diagnostyce różnicowej należy brać pod uwagę głównie obecność ektopasożytów – pcheł, roztoczy z rodzaju Cheyletiella, świerzbowca z rodzaju Notoedres oraz nużeńca kociego (Demodex gatoi).
Uwaga diagnostyczna: Ostateczne wykluczenie alergii pchlej może trwać kilka miesięcy, jest jednak niezbędne przed wprowadzeniem diety eliminacyjnej. Według dr Ghubash podawanie kotu raz na miesiąc preparatu przeciwpchelnego przy jednoczesnym umożliwieniu zwierzęciu wychodzenia na zewnątrz nie pozwala na wykluczenie alergicznego pchlego zapalenia skóry. Należy zatrzymać kota w domu, zlikwidować pchły w środowisku przebywania zwierzęcia oraz zastosować minimum trzykrotnie co dwa tygodnie preparat przeciwpchelny (produktami preferowanymi przez dr Ghubash są preparaty zawierające selamektynę, ponieważ pozwalają one na jednoczesne wykluczenie zarażenia świerzbowcem z rodzaju Notoedres).
U kota z nadwrażliwością na ukłucia komarów kluczowym elementem rozpoznania jest szczegółowy wywiad. Dr Ghubash kilkakrotnie spotkała się z błędem diagnostycznym polegającym na potraktowaniu przez lekarza przypadku nadwrażliwości na ukłucia komarów jako procesu nowotworowego. Przy nadwrażliwości na ukłucia komarów u kotów najczęstszym objawem są zmiany skórne dotyczące małżowin usznych, nozdrzy oraz opuszek palcowych (ryc. 1).
Pęcherzyca liściasta
U kotów ta autoimmunologiczna choroba może z powodzeniem naśladować choroby alergiczne. Stanowi to kolejny dowód na to, jak istotne są informacje z wywiadu dotyczące historii szczepień pacjenta i przyjmowanych przez niego leków. U kotów chorujących na pęcherzycę liściastą zmiany skórne obejmują małżowiny uszne, okolice łożyska pazurów oraz brodawek sutkowych (ryc. 2-4). Dr Ghubash ponownie podkreśla, że obraz kliniczny alergii u kotów różni się od obrazu tych chorób u psów. Jeśli u kota stwierdzi się zmiany dotyczące pazurów, w rozpoznaniu różnicowym należy przede wszystkim brać pod uwagę pęcherzycę.
Trądzik kotów
„W leczeniu tej choroby najważniejsze jest prawidłowe rozpoznanie i leczenie powikłań zakaźnych” – mówi dr Ghubash. – „Niekiedy, aby całkowicie wyeliminować zakażenie, antybiotykoterapia musi trwać nawet 6-8 tygodni”.
Zespół ziarniniaka eozynofilowego u kotów
Należy pamiętać, że zespół ziarniniaka eozynofilowego u kotów może być przejawem różnych typów chorób alergicznych. Zespół ten może przyjmować następujące postacie:
- wrzód eozynofilowy
- płytka eozynofilowa
- ziarniniak liniowy
- ziarniniakowe płytki eozynofilowe.
Jeśli u pacjenta występuje którakolwiek z wyżej wymienionych zmian, trzeba zawsze zbadać błonę śluzową jamy ustnej i podniebienie. Dr Ghubash w swej praktyce spotkała wiele przypadków, kiedy u kota oprócz zmian skórnych charakterystycznych dla zespołu ziarniniaka eozynofilowego występowały bolesne zmiany w jamie ustnej, które zostały przeoczone w poprzednich badaniach.
I nie wolno zapomnieć...
Do chorób, które mogą powodować świąd u kotów, należą również: chłoniak skóry, zespoły paranowotworowe oraz choroby autoimmunologiczne. Ponadto, jeśli z wywiadu wiadomo, że u zwierzęcia występowały wcześniej wirusowe choroby górnych dróg oddechowych, trzeba brać pod uwagę także i tę grupę chorób jako potencjalną przyczynę świądu.
dvm360.com, Vetted • June 2016
Heather Lewellen, DVM
