BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Konie
Jak najlepiej wykorzystać artroskopię u koni
Ed Kane
Artroskopię u koni wykorzystuje się zwykle w przypadkach chorób stawu nadgarstkowego, skokowego i kolanowego. Może jednak warto zastosować tę metodę przy leczeniu uszkodzeń ścięgna mięśni zginaczy lub kaletki kopytowej? Odzyskaj pieniądze zainwestowane w zakup sprzętu, zapewniając przy tym optymalną pomoc pacjentowi dzięki mniej konwencjonalnemu użyciu artroskopu.
Artroskopia jest często stosowana w leczeniu stawów kolanowych, nadgarstkowych, pęcinowych i stępu, ale Carter Judy, DVM, DACVS, z Alamo Pintado Equine Medical Center w Los Olivos w Kalifornii uważa, że lekarze weterynarii leczący konie powinni rozważyć użycie artroskopu w innych miejscach, których mogli dotychczas nie brać pod uwagę, takich jak pochewki ścięgnowe i kaletka kopytowa.
„Praktycy mogliby sądzić, że niektóre miejsca nie są dostępne dla takich metod lub że metody te są w nich niewskazane, ale tak nie jest” – mówi Judy. Te zabiegi zostały dobrze udokumentowane i odnotowano pewną liczbę nowych wskazań do zastosowania chirurgii artroskopowej. Wiele z nich zostało uaktualnionych w ostatnim wydaniu podręcznika „Diagnostic and Surgical Arthroscopy in the Horse”.1,2
Artroskopia jest prostą metodą i może być stosowana z niewielkim ryzykiem powikłań. Umożliwia też dokładniejsze rozpoznawanie i w rezultacie leczenie kilku chorób, które w przeszłości uważane były za niemożliwe do wyleczenia z wykorzystaniem tej techniki.
„Niektórzy uważają, że użycie artroskopu do obejrzenia kaletki kopytowej może stwarzać problemy” – mówi Judy. – „Jest tam mało miejsca i zastosowanie tej metody może spowodować jeszcze większe uszkodzenia. Nie musi jednak tak być. Stwierdzono, że takie postępowanie może być użyteczne. Zależnie od rodzaju choroby lub urazu można zastosować artroskopię, jeżeli uzna się, że jest ona wskazana.”
Artroskopia małych stawów
C. Wayne McIlwraith, BVSc, PhD, FRCVS, DSc, DACVS, DECVS, DACVSMR, profesor uniwersytecki i dyrektor Othopaedic Research Center w Colorado State University, College of Veterinary Medicine and Biomedical Sciences, oraz autor „Diagnostic and Surgical Arthroscopy in the Horse”, opisuje trudności występujące przy artroskopii małych stawów oraz różnice w porównaniu z artroskopią dużych stawów:
- We wszystkich małych stawach ważne jest dokładne umiejscowienie anatomiczne artroskopu i jego oprzyrządowania.
- Ograniczone przestrzenie w małych stawach powodują mały zasięg obserwacji.
- Ograniczone przestrzenie i możliwości ruchu w małych stawach utrudniają orientację.
- Końcówka artroskopu i końcówki instrumentów są bardzo blisko siebie i blisko operowanych tkanek.
- Końcówka artroskopu jest zawsze blisko końcówek sterowanych ręcznie instrumentów, co zwiększa ryzyko uszkodzenia soczewki.
- Diagnostyczna obserwacja małych stawów wykonywana jest głównie przez ruchy boczne i rotacje teleskopu, a nie przez wsuwanie i wysuwanie artroskopu, jak w przypadku dużych stawów.
- Reartroskopia jest prawie zawsze wykonywana przez te same początkowe otwory.
- Artroskopia jest delikatnym postępowaniem chirurgicznym z użyciem delikatnych narzędzi. W przypadku złamania instrumentu lub jego uszkodzenia usunięcie ciał obcych ze stawu może być niemożliwe.1