Upewnij się, czy twoja wiedza o tym, co może stać się z tą naturalną okrywą zęba – najtwardszą substancją w organizmie – nie jest zbyt powierzchowna.

Szkliwo, kształtujące się podczas wyrzynania zębów, składa się w 96% z substancji mineralnych, co czyni z niego najtwardszą strukturę w organizmach psów i kotów. Drugą najtwardszą tkanką jest zębina, składająca się w 70% ze składników mineralnych, a w 30% z substancji organicznych (woda, kolagen i mukopolisacharydy).

Szkliwo pokrywa i chroni koronę zęba. Nie jest unaczynione ani unerwione. Jeśli zostanie uszkodzone, nie ulega naprawie, w przeciwieństwie do zębiny, która ma taką zdolność. Na radiogramach charakteryzuje się silniejszym cieniowaniem niż zębina i miazga, ponieważ jest w większym stopniu zmineralizowane niż każda z tych tkanek (ryc. 1).

W obrębie szkliwa może toczyć się wiele procesów patologicznych. Niektóre z nich wymagają interwencji, a inne nie. Generalnie sposób postępowania jest uzależniony od odległości pomiędzy zmianą a leżącą poniżej zębiną, która komunikuje się za pośrednictwem kanalików z wrażliwą miazgą zęba. U młodego psa lub kota miazga zajmuje dużą przestrzeń i leży bliżej szkliwa. Wraz z wiekiem zwierzęcia nowa zębina, produkowana przez ameloblasty miazgi, powoduje zwiększenie odległości pomiędzy szkliwem a miazgą, zmniejszając wrażliwość zęba i możliwość zakażenia (ryc. 2).