Niedrożność cewki moczowej kotów to zaburzenie, z którym lekarze weterynarii mają do czynienia na co dzień. Częstotliwość jego występowania zawiera się w zakresie od 1,5 do 9% przypadków.^1,2

Przez długi czas uważano, że etiologia niedrożności cewki moczowej ma związek z fizycznym zablokowaniem jej światła, na przykład przez złogi organiczne (czopy), kamienie moczowe, a także wskutek obecności zwężenia lub nowotworu cewki moczowej. W niedawnym badaniu wykazano jednak, że u 45 kotów z niedrożnością cewki moczowej zaburzenie w 53% przypadków miało charakter idiopatyczny, w 29% było efektem obecności kamieni moczowych, a w 18% czopów w cewce moczowej.³ Oznacza to, że czynnościowa niedrożność cewki moczowej może występować znacznie częściej, niż sądzono w przeszłości.

Niedrożność cewki moczowej kotów to uleczalny stan nagły, przy którym przeżywalność pacjentów do chwili wypisania ze szpitala przekracza 90%,¹ pomimo że zaburzenie może zagrażać życiu za sprawą poważnych zaburzeń elektrolitowych i kwasowo-zasadowych, rozwijających się wtórnie do ostrej azotemii zanerkowej/mocznicy.^1,4 Leczenie zazwyczaj polega na kilkudniowej hospitalizacji, wiążącej się ze znaczącym nakładem finansowym ze strony właścicieli. Co więcej, częstotliwość występowania nawrotów po leczeniu jest względnie duża (od 11 do 43%).^3,5

Czynniki predysponujące

Ryzyko rozwoju niedrożności cewki moczowej jest znacznie większe u samców kotów niż u samic, co wynika z faktu, że ich cewka moczowa jest stosunkowo długa i wąska. Segev i wsp. ustalili, że średnia wieku kotów z niedrożnością cewki moczowej (51,7 ± 37,7 miesięcy) była wyraźnie mniejsza niż w sparowanych pod względem płci i czasu (sekwencyjnych przyjęć na hospitalizację) grupach kontrolnych bez niedrożności cewki moczowej (75,5 ± 61,3 miesięcy).⁴ Co więcej, w grupie kotów z niedrożnością cewki moczowej częściej znajdowały się osobniki niewychodzące, o większej masie ciała i karmione wyłącznie suchą karmą.⁴

Obraz kliniczny

Objawy kliniczne

Najczęściej występujące początkowe objawy niedrożności cewki moczowej są podobne do objawów idiopatycznego zapalenia pęcherza moczowego. Zalicza się do nich parcie na mocz, trudności w oddawaniu moczu oraz krwiomocz. Do późniejszych objawów ogólnych – wynikających z rozwijającej się mocznicy – zalicza się brak apetytu, wymioty i ospałość/osłabienie.

Nasilenie objawów klinicznych zależy od stopnia i czasu niedrożności. W pewnym badaniu obejmującym 223 koty mediana długości trwania objawów do momentu pojawienia się pacjenta u lekarza weterynarii wynosiła trzy dni.¹