Według dr. Chena Gilora, specjalisty i wykładowcy, lekarze weterynarii powinni częściej badać pacjentów pod kątem niedoczynności kory nadnerczy albo liczyć się z możliwością błędnego rozpoznania.

Co mają wspólnego pies z przewlekłymi objawami z układu pokarmowego oraz pies z ostrą niewydolnością nerek? W obu przypadkach może występować nietypowa postać niedoczynności kory nadnerczy.

Jeżeli myślisz, że możesz wykluczyć chorobę Addisona na podstawie prawidłowego stosunku stężenia jonów sodu do jonów potasu w badaniach krwi, prawidłowych wymiarów nerek w obrazie USG lub leukogramu stresowego, to możesz się bardzo pomylić. Dr Chen Gilor mówi, że podejście do rozpoznawania niedoczynności kory nadnerczy zmieniło się, a lekarze weterynarii powinni obecnie dużo częściej brać pod uwagę tę chorobę. W przeciwnym razie istnieje duże ryzyko niewłaściwego rozpoznania.

To proste jak sól, cukier i seks

Kora nadnerczy zbudowana jest z trzech warstw. Każda z nich odpowiada za wydzielanie innego typu hormonów. Dr Gilor przedstawia prostą zasadę zapamiętywania tych warstw – sól, cukier i seks. Strefa kłębkowata wydziela aldosteron, odpowiedzialny za regulację elektrolitów. Warstwa pasmowata wydziela kortyzol, który bierze udział w regulacji stężenia „cukru”. Warstwa siatkowata wydziela androgeny, które są przekształcane w hormony płciowe.

W niedoczynności kory nadnerczy wystąpienie objawów klinicznych zależy od tego, która warstwa jest objęta zmianami – zdarza się również, że dotyczą one kilku warstw. W klasycznej postaci niedoczynności kory nadnerczy obecne są dość silne objawy obejmujące hipowolemię, hiperkaliemię, azotemię i kwasicę metaboliczną ze względu na niedobór aldosteronu. Jak mówi dr Gilor, zwierzęta z całkowitym brakiem produkcji aldosteronu mogą przeżyć tylko jeden lub dwa dni, są więc pacjentami przejawiającymi ostrą postać choroby.