Toksykologia
Leczenie zatruć u zwierząt – poradnik krok po kroku
Vincent J. Thawley
Do lecznicy przywieziono golden retrievera, który zjadł tabliczkę czekolady, albo kota spryskanego farbą. Czy wiesz, co trzeba zrobić?
Zwierzęta są nierzadko mało wybredne, jeżeli chodzi o jedzenie, toteż przypadkowe zatrucia zdarzają się dość często. Leczenie zatruć ma przede wszystkim charakter wspomagający i objawowy, prowadzi się je jednak zgodnie z kilkoma ogólnymi zasadami. Aby nie komplikować zanadto tego zagadnienia, ale jednocześnie umożliwić ci zapewnienie dobrej jakości opieki medycznej, w artykule wyjaśniam krok po kroku, jak postępować w leczeniu zatruć u zwierząt. Po przeczytaniu będziesz wiedzieć, co zrobić, gdy w lecznicy zjawi się pacjent z zatruciem.
1. Oceń stan pacjenta
Przy pierwszym badaniu należy ocenić, czy stan pacjenta jest stabilny, zwracając szczególną uwagę na układ krążenia, układ oddechowy, nerwowy i moczowy.
- Objawy ze strony układu oddechowego obejmują przyspieszony oddech, duszność, postawę charakterystyczną dla orthopnoe (wyprostowana głowa i szyja, odwiedzione stawy łokciowe), nieprawidłowe odgłosy z górnych dróg oddechowych oraz sinicę.
- Objawy ze strony układu krążenia to przekrwienie, bladość lub białe zabarwienie błon śluzowych, częstoskurcz lub znaczny rzadkoskurcz, zaburzenia rytmu serca albo słabe bądź zmienne tętno.
- Do objawów ze strony układu nerwowego należą zaburzenia świadomości, utrata przytomności, niezborność, nieprawidłowe lub zniesione odruchy z nerwów czaszkowych oraz zaburzenia postawy lub chodu.
- Objawy ze strony układu moczowego obejmują zatrzymanie wydalania moczu.
Jeżeli podczas badania zostaną wykryte zaburzenia czynności któregokolwiek z tych podstawowych układów, należy podjąć odpowiednie czynności w celu ustabilizowania stanu pacjenta.
2. Porozmawiaj z właścicielami
Po ustabilizowaniu pacjenta należy porozmawiać z właścicielami. Zaczynamy od zebrania wywiadu z uwzględnieniem wszelkich leków, które pacjent przyjmuje. Jeżeli przyczyna zatrucia nie jest znana, trzeba zapytać, czy zwierzę może wychodzić na zewnątrz i z jakimi środkami czyszczącymi oraz lekami i substancjami odurzającymi mogło zetknąć się w domu.
Jeżeli przyczyna jest znana, pytamy o czas ekspozycji. W przypadku występowania objawów klinicznych należy zapytać, kiedy się pojawiły. Staramy się także ustalić, jaką maksymalną dawkę substancji zwierzę mogło spożyć. W tym celu pytamy na przykład: „Może pamięta pani, czy buteleczka z tabletkami była pełna, czy prawie pusta?” albo „Czy to była buteleczka, którą niedawno pan otworzył?”.