BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Stomatologia
Podstawy stomatologii weterynaryjnej. Cz. V. Dziąsła
Jan Bellows
Jak już wiesz, jeżeli w obrębie tej ważnej tkanki, która chroni zęby, pojawi się proces zapalny, może rozwinąć się postępująca i bolesna choroba. Na szczęście możesz powstrzymać jej rozwój poprzez odpowiednią opiekę stomatologiczną.
Dziąsło to skeratynizowana błona śluzowa jamy ustnej, pokrywająca wyrostki zębodołowe w szczęce i w żuchwie, otaczająca szyjki wyrżniętych zębów (ryc. 1). Zapalenie dziąseł jest najczęstszą chorobą psów i kotów. Jeżeli nie zostanie rozpoznane i nie będzie leczone, może doprowadzić do obrzęku tkanek, krwawienia oraz choroby przyzębia.
Budowa anatomiczna dziąsła
Anatomicznie dziąsło jest podzielone na obszar brzeżny i związany.
Dziąsło brzeżne. Wolny brzeg dziąsła leży biernie na zębie i rozciąga się w kierunku korony od wolnej bruzdy dziąsłowej. Powierzchnia wewnętrzna (przylegająca do zęba) wolnego dziąsła tworzy ścianę rowka dziąsłowego. Dziąsło brzeżne rozciąga się od wolnego brzegu dziąsła do dziąsła związanego (ryc. 2).
Dziąsło związane. Dziąsło związane rozciąga się wierzchołkowo od wolnego dziąsła do błony śluzowej wyrostków zębodołowych. Jest ono na stałe związane z leżącą pod nim kością dzięki obecności włókien kolagenowych tkanki łącznej. Dziąsło związane jest skeratynizowane, aby znosić napięcia powstające podczas żucia. Szerokość dziąsła związanego różni się w poszczególnych częściach jamy ustnej i jest największa nad kłami szczęki (ryc. 3a i b).