Rozpoznanie i leczenie są łatwiejsze, gdy ustali się, czy choroba ma przebieg ostry, czy przewlekły.

Jest to pierwszy z serii trzech artykułów podsumowujących wiadomości zawarte w nowych wytycznych dotyczących stosowania antybiotyków u psów i kotów z chorobami dróg oddechowych. Zalecenia zostały opracowane przez Grupę Roboczą ds. Wytycznych do Stosowania Antybiotyków (Antimicrobial Guidelines Working Group), powołaną przy International Society for Companion Animal Infectious Diseases.

Choroba górnych dróg oddechowych kotów (ang. feline upper respiratory tract disease, URTD) przejawia się takimi objawami klinicznymi jak surowiczy lub śluzowo-ropny wypływ z nosa, kichanie, krwawienie z nozdrzy przednich (epistaxis) i zapalenie spojówek. Do najczęstszych zakaźnych przyczyn ostrej choroby górnych dróg oddechowych u kotów zalicza się zakażenie kocim herpeswirusem typu I (FHV-1) lub kaliciwirusem kotów (FCV), które często jest powikłane wtórnymi zakażeniami bakteryjnymi z udziałem różnych gatunków bakterii. Często właśnie te wtórne patogeny bakteryjne są celem leczenia chorych kotów.

Należy zebrać dokładny wywiad chorobowy, ze szczególnym uwzględnieniem informacji o zastosowanych szczepieniach, kontakcie z innymi kotami, niedawnych pobytach w schroniskach, klinikach weterynaryjnych lub hotelach dla zwierząt, stresorach środowiskowych obecnych w ostatnim czasie oraz możliwości kontaktu z ciałami obcymi (np. rośliny domowe, trawy). Osłuchuje się klatkę piersiową, aby ustalić, czy występuje współistniejąca choroba dolnych dróg oddechowych, oraz wykonuje badania przesiewowe w kierunku wirusa białaczki kotów i kociego wirusa niedoboru immunologicznego, ze względu na ich niekorzystny wpływ na odporność kotów. Rozpoznawanie i leczenie choroby górnych dróg oddechowych kotów jest dodatkowo łatwiejsze, gdy określi się, czy choroba ma przebieg ostry, czy przewlekły.