Chociaż nadal jest on często nazywany włókniakomięsakiem poszczepiennym, obecnie wiadomo, że tę agresywną postać nowotworu u kotów może wywołać wiele różnych rodzajów iniekcji. Monitorowanie miejsc wstrzyknięć jest kluczem do dobrego rokowania, a także do optymalnego schematu leczenia.

Mięsaki poiniekcyjne kotów różnią się od mięsaków tkanek miękkich – rozwijających się niezależnie od miejsca iniekcji – etiologią i nadzwyczaj agresywnym naciekaniem otaczających tkanek. Chociaż ogólnie częstość ich występowania jest niewielka, leczenie tej choroby może stanowić wyzwanie. Mimo że początkowo opisywano te nowotwory w miejscach wykonywania szczepień, zgłaszanymi lokalizacjami mięsaków poiniekcyjnych są też okolice wszczepienia mikroczipów, podawania długo działających antybiotyków lub glikokortykosteroidów i lufenuronu. Obserwowano również reakcje na niewchłanialne nici chirurgiczne.¹

Wstępne środki zapobiegawcze

Ze względu na konieczność zachowania szerokiego marginesu niezmienionych tkanek i wynikające z tego trudności w chirurgicznym leczeniu mięsaków poiniekcyjnych występujących w okolicy międzyłopatkowej VAFSTF (Vaccine-Associated Feline Sarcoma Task Force – Zespół ds. Mięsaków Poszczepiennych Kotów) opublikował w 1999 poniższe wytyczne dotyczące podawania szczepionek:²

• szczepienie przeciwko wściekliźnie – prawa kończyna miedniczna, tak obwodowo, jak to możliwe
• szczepienie przeciwko wirusowi białaczki kotów (FeLV) – lewa kończyna miedniczna, tak obwodowo, jak to możliwe
• inne szczepienia – prawa kończyna piersiowa, tak obwodowo, jak to możliwe.

Od czasu opublikowania tych wytycznych ogólna częstotliwość występowania mięsaków poiniekcyjnych nie uległa zmianie,³ zwiększyła się jednak liczba przypadków tych nowotworów zlokalizowanych w podskórnej tkance kończyn miednicznych i piersiowych oraz na bocznych powierzchniach brzucha, podczas gdy częstotliwość występowania mięsaków w okolicy międzyłopatkowej spadła. Na szczególną uwagę zasługuje wzrost liczby przypadków mięsaków na bocznej ścianie brzucha. Przypuszcza się, że jest to skutkiem nieprawidłowo wykonywanych iniekcji (szczepień, które miały być wykonane w kończynę miedniczną).⁴