Niewydolność zwieracza cewki moczowej stanowi najczęstszą przyczynę nietrzymania moczu u psów. Początkowe postępowanie w przypadku pacjentów z tym zaburzeniem jest względnie proste, niemniej jednak wiele psów z uwagi na wiek lub rozwój innych chorób będzie wymagało skorygowania leczenia. W niniejszym artykule przedstawiono dostępne metody farmakologicznego i chirurgicznego leczenia niewydolności zwieracza cewki moczowej oraz omówiono, w jaki sposób wybrać najlepszy sposób postępowania dla każdego z pacjentów i jak zapobiegać temu zaburzeniu u psów znajdujących się w grupie ryzyka.

Farmakoterapia

Leczenie farmakologiczne stanowi pierwszą linię postępowania u psów cierpiących na nabytą niewydolność zwieracza cewki moczowej (UI – urethral incompetence). W wielu przypadkach jest ono empiryczne, a badania diagnostyczne wykonane przed jego rozpoczęciem ograniczają się nierzadko do badania ogólnego moczu i posiewu moczu. Takie działanie jest akceptowalne u suk po zabiegu owariohisterektomii, jednakże u niekastrowanych suk i psów samców niezbędne jest wykluczenie innych zaburzeń dotyczących układu moczowego, w szczególności czynnościowej niedrożności cewki moczowej oraz nietrzymania moczu z przepełnienia pęcherza moczowego.

Leczenie farmakologiczne najczęściej opiera się na zwiększeniu napięcia cewki moczowej poprzez stymulację receptorów α zlokalizowanych w jej mięśniach gładkich za pomocą α-agonistów i(lub) zwiększeniu liczby oraz wrażliwości powyższych receptorów za pomocą preparatów zawierających estrogen. Ponadto wydaje się, że estrogen wywiera również efekt troficzny na tkanki okołocewkowe i naczynia krwionośne, może zatem ograniczać nietrzymanie moczu poprzez dodatkowe działanie wspomagające cewkę moczową. Obecnie prowadzonych jest też wiele badań mających ocenić potencjalną rolę hormonów osi przysadka–narządy rozrodcze w niewydolności zwieracza cewki moczowej.

Leczenie z zastosowaniem agonistów receptora α

Receptory α, wchodzące w skład współczulnego układu nerwowego, są zaangażowane w proces kurczenia się i relaksacji mięśni gładkich w wielu różnych tkankach. Pobudzenie receptorów α1A mięśni gładkich cewki moczowej i szyjki pęcherza moczowego zwiększa napięcie mięśni zamykających cewkę moczową i stanowi ważny element w utrzymaniu jej napięcia spoczynkowego.

Podawanie agonistów receptora α1 jest prawdopodobnie najczęściej stosowaną metodą leczenia niewydolności zwieracza cewki moczowej w medycynie weterynaryjnej. Leki te mogą być stosowane zarówno u psów, jak i u kotów, niezależnie od płci. Najpoważni...