Historyczna perspektywa

Artykuł Kyle Restle i Jacqueline Whittemore jest przykładem na to, że polska weterynaria psów i kotów osiągnęła już światowy poziom w możliwościach diagnostycznych i terapeutycznych – przynajmniej w zakresie opisanym w omawianym tekście, który miałem przyjemność przeczytać. Praktycznie wszystko, o czym piszą Autorzy, jest w pełni dostępne dla każdego lekarza weterynarii w naszym kraju, co dla lekarzy z mojego pokolenia nie jest do końca oczywiste. W latach 90. ubiegłego wieku miałem przyjemność odbywać praktykę w University of Tennessee School of Veterinary Medicine (gdzie pracują Autorzy). Wtedy różnica pomiędzy naszymi możliwościami a tym, co było dostępne w USA, wydawała się nie do nadgonienia. Z przyjemnością mogę oznajmić, że te czasy mamy już za sobą.

Stale zadawane pytanie

We współczesnej gastroenterologii weterynaryjnej pytanie „kiedy sięgnąć po endoskop” jest zadawane cały czas. Obecnie istnieje duża zgodność co do tego, że badanie endoskopowe, mimo swoich niewątpliwych zalet, ma też szereg ograniczeń i jego wykonanie musi być poprzedzone odpowiednią, usystematyzowaną pracą diagnostyczną, by w pełni wykorzystać wynikające z niego korzyści. Z mojego doświadczenia potwierdzam, że każdy przypadek przewlekłych objawów ze strony przewodu pokarmowego (głównie wymiotów i biegunki) wymaga wykonania sekwencji badań i testów poprzedzających przeprowadzenie endoskopii, które w omawianym artykule zostały wyłożone w sposób bardzo dokładny i przejrzysty.

Wniosek z artykułu jest bardzo jasny i zgodny z aktualną praktyką na świecie – endoskopia nie jest badaniem, które u przewlekle wymiotującego kota należy wykonać w pierwszej kolejności. Ma ona swoje określone miejsce w procesie diagnostycznym. W sporej części przypadków przewlekłych wymiotów udaje się ustalić rozpoznanie oraz zacząć adekwatne leczenie bez sięgania po endoskop.

Nie pytaj, co diagnostyka zrobiła dla ciebie, zapytaj, co ty zrobiłeś dla diagnostyki!

Elementy procesu diagnostycznego opisane w komentowanym artykule znajdują doskonałe zastosowanie w praktyce. Pierwsze badania i testy obejmują wszystkie elementy zwykłej pracy internisty, których zadaniem jest ustalenie podstawowej listy rozpoznań różnicowych. W mojej codziennej praktyce przewlekłe wymioty kotów to jeden z głównych powodów konsultacji. Wielokrotnie są to przypadki trafiające do gabinetu już po wielomiesięcznym lub czasem wieloletnim leczeniu. Stąd często pojawia się konieczność rewizji dotychczasowych diagnoz. W artykule pokazano listę rozpoznań różnicowych, która bardzo dobrze pokrywa szeroki wachlarz chorób i zaburzeń mogących być przyczyną przewlekłych wymiotów. Warto zwrócić uwagę na bardzo przejrzyste podsumowanie objawów klinicznych i wyników badań dodatkowych, które pomogą w zawężeniu listy wstępnych rozpoznań.