Pięć różnych punktów widzenia pozwoli lepiej zrozumieć wpływ tego rzadko występującego nowotworu na jakość życia starszych psów.

Szpiczak mnogi jest rzadko rozpoznawanym nowotworem starszych psów, u których dochodzi do transformacji nowotworowej komórek B (komórek plazmatycznych) produkujących immunoglobuliny. Jest to choroba ogólnoustrojowa i może dotyczyć wielu narządów. U psów nowotwór ten zwykle występuje w szpiku kostnym w wielu ogniskach, co może być powodem zmian litycznych oraz cytopenii. Narządy trzewne również mogą być zajęte przez nowotwór.

Szpiczakowi mnogiemu może towarzyszyć kilka zespołów paranowotworowych, w tym hiperkalcemia oraz zespół nadlepkości (HVS, ang. hyperviscosity syndrome). HVS występuje wtórnie do wysokich stężeń krążących immunoglobulin i może spowodować takie objawy jak krwotok lub odklejenie siatkówki, zaburzenia neurologiczne, niewydolność nerek oraz koagulopatie.¹

Dla wykrywania szpiczaka mnogiego ustalono cztery kryteria diagnostyczne, a do ostatecznego rozpoznania konieczne jest spełnienie co najmniej dwóch z nich. Należą do nich: monoklonalna gammapatia, plazmocytoza szpiku kostnego, wieloogniskowa osteoliza oraz białkomocz Bence’a Jonesa.

Opis przypadku

Dziewięcioletni kastrowany labrador retriever został skierowany na oddział chorób wewnętrznych Uniwersytetu Tennessee (UT) w celu dalszej diagnostyki dwutygodniowej historii nietrzymania moczu i kału, postępującego osłabienia oraz wielomoczu z nadmiernym pragnieniem. Wstępne badanie przeprowadzone dwa dni wcześniej przez lekarza weterynarii prowadzącego pacjenta ujawniło podwyższone stężenie wapnia całkowitego. Ponowne oznaczenie tego parametru po przyjęciu na oddział UT potwierdziło hiperkalcemię o wartości 16,7 mg/dl (zakres wartości prawidłowych = 10-12 mg/dl). Podczas badania klinicznego u pacjenta stwierdzono odwodnienie, niezborność kończyn miednicznych oraz wyciek kropelkowy moczu. Czynność zwieracza odbytu była zachowana. W badaniu nie wykryto żadnych innych nieprawidłowości.

Wykonano badanie morfologiczne krwi, badania biochemiczne, panel elektrolitowy krwi oraz badanie moczu. Oprócz hiperkalcemii stwierdzono nieznaczne podwyższenie stężenia kreatyniny – do 1,3 mg/dl (zakres wartości prawidłowych = 0,4-1,2 mg/dl), podwyższenie stężenia białka całkowitego – do 9,8 g/dl (zakres wartości prawidłowych = 5,7-7,9 g/dl) oraz wzrost stężenia globulin do 5,8 g/dl (zakres wartości prawidłowych 2,0-3,2 g/dl). Ciężar właściwy moczu wynosił 1,008. Pomiar stężenia wapnia zjonizowanego potwierdził hiperkalcemię o wartości 1,89 mmol/l (zakres wartości prawidłowych = 1,26-1,39 mmol/l).