Dziesięcioletnia kotka domowa krótkowłosa została przyjęta do kliniki z powodu wielomoczu, choroby nerek oraz guza w jamie brzusznej. Poniżej opisano, w jaki sposób lekarze weterynarii z Uniwersytetu Tennesee uratowali życie temu pacjentowi.

Pierwotny hiperaldosteronizm (znany również jako zespół Conna) jest najczęstszym zaburzeniem czynności kory nadnerczy obserwowanym u kotów.¹ Podejrzewa się, że jest zbyt rzadko rozpoznawany. Hiperaldosteronizm występuje u kotów w średnim i starszym wieku,² a objawy kliniczne są efektem wysokiego stężenia aldosteronu wydzielanego przez guz kory nadnerczy, co powoduje hipokaliemię oraz wzrost ciśnienia. U większości kotów guz nadnercza występuje jednostronnie. Opisywano zarówno przypadki raków (carcinoma), jak i gruczolaków (adenoma).¹

Opis przypadku

Dziesięcioletnia wysterylizowana kotka domowa krótkowłosa (ryc. 1) została przyjęta do kliniki weterynaryjnej Uniwersytetu Tennessee (UT) w celu oceny stanu zdrowia. Kot był niedawno adoptowany i właściciele odnotowali wielomocz. W badaniu klinicznym wykazano jedynie nadwagę [ocena kondycji ciała (BCS) 8/9]. Wykonano pełne badania krwi wraz z profilem elektrolitowym oraz badanie moczu. Jedyną znaczącą nieprawidłowością był ciężar właściwy moczu wynoszący 1,022, co mogło wskazywać na niewydolność nerek. Skurczowe ciśnienie krwi mierzone metodą doplera wynosiło 160 mmHg. Zalecono odchudzenie kota i zwiększenie wysiłku.

Trzy miesiące później kot ponownie trafił do kliniki w celu dalszej diagnostyki postępującego wielomoczu i nadmiernego pragnienia. Właściciele informowali, że miska wody jest uzupełniana od trzech do czterech razy dziennie. Badanie kliniczne wykazało, że masa ciała kota zmniejszyła się o 300 g dzięki zaleconej wcześniej diecie. Stwierdzono przymostkowy szmer sercowy stopnia III/IV. Skurczowe ciśnienie krwi wynosiło 165 mmHg. Badanie morfologiczne ujawniło łagodną normocytarną, normobarwliwą niedokrwistość wynoszącą 30,1% (zakres wartości prawidłowych = 34-46%). Badanie biochemiczne krwi wraz z profilem elektrolitowym wykazało hipernatremię – 158 mmol/l (zakres wartości prawidłowych = 141-147 mmol/l), i zawartość potasu blisko dolnej granicy normy – 2,9 mmol/l (zakres wartości prawidłowych = 2,5-4,6 mmol/l). Ciężar właściwy moczu wynosił 1,013. Wynik posiewu moczu był ujemny. Całkowite stężenie tyroksyny (T4) było prawidłowe i wynosiło 2,2 µg/dl (zakres wartości prawidłowych = 1-4 µg/dl). Stężenie symetrycznej dimetyloargininy (SDMA) było podwyższone – 17 µg/dl (zakres wartości prawidłowych = 0-14 µg/dl).