Artykuł opisuje często spotykany w praktyce klinicznej zespół objawów chorobowych związanych z procesami patologicznymi w narządzie przedsionkowym. Ułożenie ciała w przestrzeni dostarcza wielu informacji przekazywanych następnie do mózgowia, gdzie podlegają one przetwarzaniu. Specyficzną zdolnością mózgu jest umiejętność porządkowania chaosu informacyjnego dochodzącego z trzech różnych układów zmysłów – narządu wzroku, narządu równowagi oraz receptorów czucia głębokiego (proprioreceptorów).

W szczególności narząd przedsionkowy jest niezwykle istotny dla zachowania prawidłowej postawy ciała i równowagi. Odbiera on i analizuje informacje dotyczące oddziaływań grawitacji i przyspieszenia ciała względem podłoża. Narząd przedsionkowy nie odgrywa istotnej roli przy inicjacji ruchu, jednakże jego bezbłędne działanie jest konieczne do koordynowania poszczególnych faz ruchu i dopasowania do nich pozycji głowy, ruchu gałek ocznych, a także tonusu mięśni prostowników w zależności od pozycji przyjmowanej w przestrzeni. Narząd przedsionkowy składa się z części obwodowej (błędnik z receptorami czuciowymi i nerw przedsionkowy) oraz części ośrodkowej (jądra przedsionkowe) położonej w pniu mózgu. Po każdej stronie ciała znajdują się cztery jądra przedsionkowe – przyśrodkowe, boczne, przednie i tylne. Są one położone w grzbietowej części rdzenia przedłużonego, graniczą z boczną ścianą komory czwartej i bezpośrednio sąsiadują z innymi ważnymi strukturami, na przykład konarami móżdżku oraz drogami wstępującymi świadomego odbioru informacji proprioceptywnej. Te liczne połączenia obwodowego układu nerwowego z ośrodkowym powodują wiele objawów klinicznych składających się na zespół przedsionkowy.