Obszerne międzynarodowe badanie dotyczące utraty masy ciała przez koty ujawnia czynniki, które są znacząco związane z prawdopodobieństwem skutecznego odchudzenia twoich pacjentów.

Otyłość u kotów jest problemem ogólnoświatowym, występującym coraz częściej. Do tej pory większość badań skupiała się na utracie masy ciała u zwierząt doświadczalnych, nie zajmując się problemem odchudzania pacjentów weterynaryjnych. W związku z tym badacze z Royal Canin i Uniwersytetu Liverpool w Wielkiej Brytanii zaprojektowali największe jak dotąd międzynarodowe badanie dotyczące utraty masy u kotów z nadwagą i otyłych. Przeanalizowali również takie czynniki jak nawyki żywieniowe, skłonność właścicieli do współpracy i jakość życia zwierząt w odniesieniu do zmniejszenia masy ciała.

Plan badania

Badacze zwrócili się do praktyk weterynaryjnych w Ameryce Północnej i Południowej, Azji i Europie z propozycją uczestnictwa w badaniu. Każda praktyka wybierała lekarza weterynarii bądź technika/pielęgniarkę, których zadaniem było zachęcanie właścicieli kotów do udziału w badaniu. Mogły być do niego włączone niewychodzące koty, które ukończyły co najmniej 12 miesięcy i były jedynymi przedstawicielami tego gatunku mieszkającymi w domu, a których wskaźnik kondycji ciała (BCS) wynosił minimum 7 w 9-stopniowej skali. Zwierzęta nie mogły też cierpieć na inne choroby ani przyjmować żadnych leków poza rutynowymi szczepieniami i profilaktyką przeciwpasożytniczą. Koty, które nie chciały jeść doświadczalnej diety lub nie pojawiały się na badaniach kontrolnych, były wykluczane z badania. Właściciele mogli także sami zrezygnować z udziału w badaniu, jeśli w jego trakcie u zwierzęcia rozwinęła się inna choroba. Dozwolone było jednak podawanie w razie potrzeby krótkodziałających niesteroidowych leków przeciwzapalnych i leczenie przeciwbakteryjne.