Jak twierdzi dr Daniel Langlois, specjalista chorób wewnętrznych, długotrwałe utrzymywanie się hipoadrenokortycyzmu może być tematem kontrowersyjnym.

Daniel Langlois, DVM, DACVIM, profesor Michigan State University College of Veterinary Medicine, przyznaje, że choroba Addisona jest jego zdecydowanie ulubionym zaburzeniem endokrynologicznym. Dodaje jednak, że rozpoznawanie i leczenie tej stosunkowo rzadkiej, ale potencjalnie śmiertelnej choroby, często nazywanej „wielkim naśladowcą”, może stanowić poważne wyzwanie dla lekarzy weterynarii. Podczas wykładu na konferencji Fetch dvm360 w Kansas dr Langlois skupił się na aktualnych problemach związanych z chorobą Addisona.

Opis choroby

Choroba Addisona (niedoczynność kory nadnerczy) charakteryzuje się nieprawidłową produkcją glikokortykosteroidów (na przykład kortyzolu) przez nadnercza. Wielu pacjentów z hipoadrenokortycyzmem ma również niedobór mineralokortykosteroidów, takich jak aldosteron. Etiologia choroby Addisona nie jest dokładnie poznana, wiadomo jednak, że niszczenie kory nadnerczy na drodze immunologicznej prowadzi do ich niewydolności. Uważa się, że u wielu ras psów występuje wyższe ryzyko tego zaburzenia. Dotyczy to między innymi owczarków collie, dogów niemieckich, retrieverów z Nowej Szkocji, portugalskich psów dowodnych, pudli dużych i west highland white terrierów. Ponieważ częstotliwość występowania tej choroby u niektórych ras sięga 10%, choroba ta jest prawdopodobnie dziedziczna.

Objawy kliniczne i laboratoryjne

Psy z chorobą Addisona wykazują nieswoiste objawy, co sprawia, że jej rozpoznanie polega zazwyczaj na wykluczeniu innych chorób nieobejmujących nadnerczy. U chorych psów często obserwuje się zaburzenia ze strony układu pokarmowego, takie jak wymioty albo biegunka, a także ospałość i słabość. Objawy mogą pojawiać się i ustępować albo stopniowo nasilać się z czasem, zwłaszcza gdy choroba nie została prawidłowo rozpoznana lub właściciel stosuje jedynie leczenie w domu, bez wizyt kontrolnych w lecznicy. Pacjenci w stanie krytycznym, w trakcie przełomu nadnerczowego, wykazują objawy wstrząsu hipowolemicznego i arytmię, mimo że właściciele najczęściej informują o trwających od kilku dni objawach ze strony układu pokarmowego, ospałości i słabości.