Przyczyny biegunki u kotów mogą być bardzo różne – od zwykłego zakażenia po nowotwór. Dzięki scharakteryzowaniu biegunki oraz wykonaniu prostych testów lekarz weterynarii może zidentyfikować proces patologiczny i powstrzymać chorobę.

„Pierwszym krokiem w leczeniu biegunki jest jej scharakteryzowanie” – mówi Scott Owens, DVM, MS, DACVIM, internista z MedVet Indianapolis. Podczas konferencji Fetch dvm360 wyjaśniał, że istnieje wiele przyczyn biegunek u kotów. „Pytanie, czy biegunka jest ostra, czy przewlekła? Wewnątrz- czy zewnątrzjelitowa? Jak silnie zmienione są jelita?”.

Rozróżnienie pomiędzy biegunką z jelita cienkiego i jelita grubego może przyspieszyć proces diagnostyczny. Biegunka z jelita cienkiego, która jest częściej spotykana u kotów, może mieć dość nieswoiste objawy. Zazwyczaj wiąże się z wydalaniem dużych objętości kału z niską częstotliwością, niejednokrotnie ma zdecydowanie przewlekły charakter i towarzyszy jej spadek masy ciała, zmniejszenie aktywności oraz brak śluzu lub świeżej krwi w kale.

Biegunki z jelita grubego – częstsze u psów i zazwyczaj związane z nieprawidłowościami diety – mają gwałtowniejszy przebieg, ponieważ na ogół są ostre. U kotów charakteryzują się częstymi wizytami w kuwecie, silnym parciem oraz krwią i śluzem w kale. U kotów biegunka ma zazwyczaj mieszaną etiologię.

Postępowanie diagnostyczne

Pierwszym krokiem powinno być badanie wykluczające pasożyty. U kotów biegunka z jelita grubego sygnalizuje potencjalną obecność pasożytów wewnętrznych, a jej przyczyną, szczególnie u kociąt, są zazwyczaj nicienie, tasiemce lub kokcydia. Możliwe jest uzyskanie wyników fałszywie ujemnych, ponieważ jaja pasożytów są wydalane okresowo. Z tego względu należy rozważyć podanie leku przeciwpasożytniczego o szerokim zakresie działania.

Rutynowe badanie krwi w celu wykrycia innych przyczyn biegunki może wskazać na zapalenie trzustki (czułość oznaczania stężenia amylazy/lipazy jest niska), choroby wątroby bądź nefropatie. U starszych kotów, szczególnie wykazujących stopniowy spadek masy ciała, powinno się oznaczyć stężenie tyroksyny (T4) w celu wykluczenia nadczynności tarczycy. Jeżeli biegunka jest ostra i o ciężkim przebiegu, należy wykonać USG jamy brzusznej, aby ocenić pięć warstw jelita (światło, błonę śluzową, tkankę podśluzową, mięśniówkę i błonę surowiczą), węzły chłonne krezkowe, trzustkę oraz przewody żółciowe.