Zapalenie trzustki jest powszechne wśród kotów, chociaż dokładna częstość jego występowania nie jest znana. Choroba może przebiegać w kilku postaciach – jako ostra lub przewlekła (ryc. 1), a także jako zaostrzenie postaci przewlekłej (epizod ostrego zapalenia trzustki u pacjenta z przewlekłym zapaleniem tego narządu).

Różnicowanie postaci klinicznych i ustalenie przyżyciowego rozpoznania u kotów nadal stanowi wyzwanie.¹ Według jednego z badań zapalenie trzustki stwierdzono u ponad 50% kotów, które padły lub zostały poddane eutanazji z różnych powodów.² Ten artykuł skupia się na postępowaniu w przewlekłym zapaleniu trzustki u tego gatunku – minimalizowaniu czynników ryzyka, postępowaniu żywieniowym, łagodzeniu objawów, leczeniu chorób współistniejących, identyfikacji i leczeniu składników autoimmunologicznych oraz monitorowaniu pacjenta.

Zmniejszanie ryzyka

Mimo że często nie można określić podstawowej przyczyny przewlekłego zapalenia trzustki u kotów, należy wyeliminować możliwe czynniki ryzyka. Z doświadczenia autorów wynika, że czynniki związane z rozwojem przewlekłego zapalenia trzustki u kotów obejmują diety wysokotłuszczowe, zakażenia (na przykład parwowirusem kotów, Toxoplasma gondii, kaliciwirusem, herpeswirusem kotów lub koronawirusem kotów), hiperkalcemię, niektóre leki i potencjalnie choroby autoimmunologiczne. Większość stanowią jednak przypadki idiopatyczne. Dlatego jako pierwszy krok zalecamy następujące postępowanie (w zależności od pacjenta): rozważenie zmiany diety, test w kierunku określonych chorób zakaźnych, jeżeli istnieje podejrzenie zakażenia, badanie w kierunku hiperkalcemii i leczenie jej przyczyn w przypadku jej stwierdzenia, zebranie dokładnych informacji o podawanych lekach i zaprzestanie podawania wszelkich leków, które nie są niezbędne, albo w miarę możliwości zastąpienie ich środkami alternatywnymi oraz rozważenie zastosowania leków immunosupresyjnych przy podejrzeniu choroby autoimmunologicznej.

Postępowanie żywieniowe

Zanim kot z przewlekłym zapaleniem trzustki trafi do lekarza weterynarii, przeważnie już od kilku dni lub tygodni występuje u niego zmniejszony apetyt lub brak łaknienia.¹ Przedłużające się niedożywienie zwierzęcia może prowadzić do utraty masy ciała, a nawet stłuszczenia wątroby.

Chociaż środki pobudzające apetyt mogą zachęcić kota wykazującego osłabiony apetyt do pobierania pokarmu, rzadko skutkuje to pokryciem zapotrzebowania kalorycznego. Jedynym lekiem zatwierdzonym przez Agencję Żywności i Leków (ang. Food and Drug Ad...