Czy twoi pacjenci z tym zaburzeniem behawioralnym mogliby odnieść korzyści z codziennego stosowania leków, czy też jest inne rozwiązanie?

Christopher Pachel, DVM, DACVB, CABC, właściciel Animal Behavior Clinic w Portland w Oregonie, często ma do czynienia z problemem lęku separacyjnego. Podczas wirtualnej konferencji Fetch dvm 360 podzielił się swoimi strategiami wielostronnego podejścia do leczenia tych przypadków, w tym określania, czy stosowanie leków może być korzystne jako element codziennego postępowania.

Podstawowe informacje

Przed omówieniem konkretnych strategii leczenia dr Pachel przedstawił zwięzły opis lęku separacyjnego. „Definiując problem, mówimy o zbiorze problematycznych zachowań, które zdarzają się wyłącznie podczas odseparowania od właściciela lub członków grupy” – stwierdził. Do głównych objawów lęku separacyjnego u psów zalicza się niszczenie, często ukierunkowane na drzwi lub okna, ciągłą wokalizację, okazywanie nadmiernego przywiązania do właściciela w czasie kontaktu z nim i brudzenie w domu. Dr Pachel podkreślił, że nawet gdy klient ma świadomość, że jego pupil wykazuje objawy lęku separacyjnego, istotne jest potwierdzenie tego rozpoznania. Może to obejmować udokumentowaną historię problemu lub film przedstawiający, co wydarzyło się po wyjściu właściciela i w czasie jego nieobecności.

W ramach diagnostyki różnicowej należy wykluczyć inne zaburzenia i ustalić współistniejące rozpoznania, takie jak fobia dźwiękowa, lęk przed zamknięciem, zachowania terytorialne i lęk związany z nowymi sytuacjami. Dr Pachel omówił także potrzebę oceny niewłaściwego oddawania kału i moczu, które może być niezwiązane z lękiem separacyjnym, w tym nieprawidłowy trening czystości, choroby układu moczowego, zachowanie związane ze znakowaniem terenu lub zbyt rzadkie przebywanie na zewnątrz.